Deep State wordt het gezelschap supermiljardairs ook wel genoemd of Illuminati, wat eigenlijk verlichten, mensen die verlicht zijn betekent. Het gaat echter om een betrekkelijk kleine groep mensen die op onze planeet voor ruwweg vijfennegentig procent de dienst uitmaken. Bekend is natuurlijk Bill Gates, de Rockefellers, de Rothschilds en families als de Clintons, de Bidens, de familie Bush. Er zijn er wel meer, maar bijeen genomen toch slechts een paar duizend mensen, die eigenlijk bijna alles bezitten wat er te bezitten valt. En als je nu denkt dat dit zeer rijke en dus tevreden mensen zijn, dan heb je het mis. Allemaal zijn ze rijk geworden ten koste van heel veel andere mensen en allemaal vinden ze dat de Aarde en alles wat daarop leeft en staat van hun is. Ook vinden ze het vervelend dat er zoveel mensen op de planeet wonen waarvan zij vinden dat ze er niets aan hebben. Die mensen, onze mensen dus, noemen ze vaak ”nutteloze eters”. Zij vinden dus mensen waar ze zelf niets aan hebben nutteloos.

Wij wisten tot voor kort natuurlijk niet dat ze zo over ons dachten. Maar nu, nu ze een wereldwijde poging hebben gedaan om ons op grote schaal te vermoorden, nu begint een aantal onder ons eindelijk wakker te worden. Stel je even voor zeg: er zijn al een paar miljoen, of misschien nog meer mensen overleden door de zogenaamde Covid vaccinaties. Zelfs een Engelse en een Duitse minister hebben toegegeven dat ze wel wisten dat die spuiten gevaarlijk waren. Toch blijven veel mensen nog altijd geloven in de goede bedoelingen van de grote farmaceutische bedrijven die het allemaal hebben uitgevoerd. Ik moet zeggen dat ik hoop dat het met die bewustwording, dat die superrijken proberen ons voor een goed deel uit te roeien en voor een ander deel elektronisch tot slaven te maken, die bewustwording dus onder de gewone mensen een beetje opschiet en dat de verontwaardiging en woede dan op gang komen, want tot nu toe hebben we alles maar laten gebeuren.

Maar we zien dat in elk geval alle vaccinatiecampagnes zijn gestopt, de vaccins worden hier en daar al massaal gedumpt. Was en is dus weggegooid geld waar veel betere dingen mee gedaan hadden kunnen worden en dat wel allemaal in handen van de misdadigers van BigFarma terecht is gekomen. Maar wie nu denkt dat Deep State het gaat opgeven en gaat afzien van het chemisch-biologisch manipuleren van de wereldbevolking is in mijn ogen wel erg naïef. Er zijn namelijk nog zo ontzettend veel onbewaakte wegen open. Het is mooi dat de weg van de giftige injecties nu wordt gesloten, maar eerlijk gezegd had volgens mij geen enkele arts eraan mogen meewerken. Alle artsen hebben toen ze hun bul ontvingen de eed van Hippocrates gezworen waarin ze voor ieder die aanwezig was hebben verklaard nooit iets te zullen doen waarmee ze schade zouden kunnen toebrengen. Toch zijn ze door dreigementen met ontslag en erger bijna allemaal door de knieën gegaan, met als gevolg dat ik geen hoge pet meer opheb van onze heren en dames artsen. Allemaal hebben ze bergen boter op hun hoofd.

Ik had het daarstraks over open wegen, wegen waarlangs Deep State ons alsnog kan vergiftigen. Denk aan eten en drinken, de lucht die we inademen. Op Facebook schreef ik daarstraks dat de Amsterdamse vuilverbranding vanaf 1 april (geen grap) wekelijks 900 ton afval uit Rome gaat verbranden. Wat denk je dat daarvan aan giftige dampen de lucht in gaat en met de heersende westenwinden over het land verspreid gaat worden. En dan moeten ze nodig zeuren over stikstof depositie en CO2, zaken die peanuts zijn in vergelijking met wat de Amsterdamse vuilverbranding weer door de gemaltraiteerde kelen mag duwen.

En dan heb ik hen nog maar niet over de 5G straling van de zenders ten behoeve van de mobiele telefonie, een straling overigens waarmee ze de mensen die zich braaf hebben laten vaccineren via het grafeen wat in de meeste prikken zat kunnen beïnvloeden qua gedrag.

Overal zit Deep State aan het roer: je eten, je drinken, je lucht, je media.

Ik denk dat het mooiste wat ons nu kan gebeuren is dat Deep State compleet geïsoleerd wordt. Dan denk ik aan een eiland met alle meest bizarre voorzieningen. Ze moeten zich nooit kunnen vervelen.

Dan hoop ik dat ze dat ons ook niet meer doen.

Mijn vader leerde mij dat als je iets kunt fantaseren, dan kan het ook bestaan. Of dat nu altijd letterlijk waar is heb ik natuurlijk nooit kunnen controleren, niemand kan dat denk ik. De stelling geeft echter heel veel ruimte in mijn mogelijkheid om allerlei veronderstellingen te maken. Dat laatste, veronderstellingen maken dus, wil ik in dit stuk eens uitgebreid doen. Ik zal dan elk onderdeel beginnen met: Stel dat:

Stel dat:

Het allemaal waar is waarover ik in eerdere blogs schreef. Dan mogen we aannemen dat wij, de mensen op Aarde een genetisch gemanipuleerd kweekproduct zijn op basis van de voordien aanwezige homoniden (mensachtigen) gemengd met de erfelijke eigenschappen van de zogenaamde Goden, die eigenlijk een buitenaards volk waren, de Anunnaki. Volgens vele bronnen werden wij oorspronkelijk gemaakt om werk te doen waarin onze makers zelf geen zin meer hadden, maar dat wel noodzakelijk was.

Stel dat:

Die Anunnaki eerst een mens hadden gemaakt die zich niet kon voortplanten (zoals dat tegenwoordig ook nog het geval is bij kruisingen tussen paarden en ezels), maar dat het daardoor veel te lang duurde voordat ze flinke aantallen mensen hadden en dat het hun wetenschappers toen lukte om ons, zoals dat zo mooi wordt genoemd in de Bijbel, vruchtbaar te maken, zodat we zelf voor de reproductie en vermeerdering gingen zorgen.

Stel dat:

De leider van die Anunnaki vond dat het met die mensenfokkerij totaal uit de hand liep, dat er veel te veel kwamen, wat eerst helemaal de bedoeling niet was geweest. En dat die man een voorstander van rigoureuze oplossingen was en dat hij in zijn woede om wat in zijn ogen een flagrante mislukking was geheel te vernietigen (de zondvloed, atoombommen op Sodom en Chomorra).

Stel dat:

Die leider van de Anunnaki onder zijn eigen mensen nogal wat tegenstanders had, die toch een truc bedachten om de in hun ogen waardevolle kweekprodukten – wij dus – te bewaren en in elk geval voldoende exemplaren te redden om mee verder te kunnen kweken (het typisch symbolische verhaal over de ark van Noach) En dat die gramstorige leider van de Anunnaki op een gegeven ogenblik de handdoek in de ring gooide en terug naar zijn huisplaneet ging, nadat hij hier zoveel mogelijk zijn sporen had uitgewist en vernield. Nare man trouwens. Voor hij vertrok moet hij trouwens gezegd hebben dat hij verder geen strijd tegen ons meer wenste te voeren, maar dat onze levensduur werd gemaximeerd op 120 jaar. En dat terwijl ze zelf meer dan duizend jaar oud konden worden (Methusalem). Dit laatste vind ik trouwens nog steeds een ultieme rotstreek, want onze krakemikkige lichamelijke organisatie zorgt ervoor dat iedereen bij het ouder worden allerlei stomme en pijnlijke gebreken krijgt die in feite door een klein verschilletje tussen hun, de Anunnaki en ons worden veroorzaakt. Het echt goed kweken van de mens is in feite nooit echt afgemaakt. Prutswerk dus.

Stel dat:

Veel van de overige Anunnaki het doodzonde vonden om het hele kweekexperiment mens maar in de vuilnisbak te schuiven omdat er al zoveel werk was gedaan, want dat het op dit moment misschien wel tegen zat. Dat die nieuwe schepsels die oorspronkelijk bedoeld waren als werkslaven, wij dus, knap eigenwijs aan het worden waren en volkomen uit de controle begonnen te lopen en een eigen samenleving begonnen op te zetten en niet meer gehoorzaamden aan de Anunnaki.

Stel dat:

Er slimme Anunnaki waren die juist dat probleem van de ongehoorzaamheid wilden tackelen, die uit alle macht probeerden er nog iets van te maken en het zootje ongeregeld – want dat waren wij natuurlijk – in de hand te krijgen. Dat ze daarvoor de mythen in omloop brachten waardoor de godsdiensten vorm kregen, zodat in ieder geval heel grote groepen daardoor een gevoel van verbondenheid en zinvolheid kregen en een uiteraard van buitenaf opgelegd waardesysteem kregen, waardoor ze redelijk in de hand te houden waren.

Stel dat:

Behalve wat de Anunnaki hier aanvankelijk kwamen halen, goud, om onder meer in geïoniseerde vorm te gebruiken om de atmosfeer van hun thuisplaneet te herstellen, dat er nog een tweede agenda achter hun ruimtereizen zat, namelijk een nieuwe thuisplaneet. Volgens de verhalen is hun eigen thuisplaneet deel van ons zonnestelsel, maar is het de eerste planeet die uit ons sterretje voortkwam en intussen zeer ver van de zon verwijderd. Volgens de overlevering doet hun thuisplaneet er zesendertighonderd jaar over om zijn enorme ellipsvormige baan rond de zon te beschrijven. Ze zullen mogelijk een gebrek aan die prachtige energiebron die de zon is hebben. De Aarde ligt nu nog gunstig ten opzichte van de zon. Het is hier, ondanks alle natuurlijke klimaatwisselingen toch goed toeven en gezien het feit dat ook de Aarde zich uiterst langzaam van de zon verwijderd kan dat nog een aantal miljoenen jaren zo blijven. Kortom, het zou mij niet verbazen als de Anunnaki met gebruikmaking van hun Ufo’s ons door de eeuwen heen gecontroleerd en beïnvloed hebben. Want laten we eerlijk zijn, wij mensjes hebben de indruk dat wij, in ieder geval een klein aantal van ons, hier op de wereld de baas zijn. Maar ja, lieden van elders in dit universum met een paar miljoen jaar meer ervaring en derhalve waarschijnlijk tien keer zo slim als wij zullen er waarschijnlijk geen enkele moeite me hebben om ons in die waan te brengen en te houden zonder dat wij dat in de gaten hebben (nou ja, ik in deze fantasie dus wel).

Stel dat:

Je hebt gehoord of gezien dat overal erg veel Ufo activiteit wordt waargenomen. Bovendien heb je meegekregen dat er zich binnen ons zonnestelsel een merkwaardig langwerpig voorwerp beweegt volgens een niet eerder waargenomen bewegingspatroon. En stel nu dat je fantasie net als bij mij op hol slaat en dat je denkt: dat rare lange ding zou een moederschip kunnen zijn en die wonderlijke Ufo’s onbemande waarnemingstoestellen. Dan zou je toch kunnen veronderstellen dat er voorbereidingen worden getroffen voor een hernieuwde invasie van de Aarde, waartegen we waarschijnlijk weinig kunnen doen, omdat we te maken hebben met een veel oudere en technisch veel verder voortgeschreden beschaving. Bovendien lijkt het mij uit het oogpunt van die Anunnaki niet onverstandig om het langzamerhand wegglijdende schip dat hun planeet geworden is te verlaten en een plekje dichterbij de zon te zoeken.

Stel dat:

Er door de eeuwen heen, culminerend in de vorige eeuw, van uit een kleine elitaire groep mensen, al lang bekend is wat de plannen van tja, van wie eigenlijk, nou ja van onze makers uiteindelijk zijn. Duidelijk is in elk geval dat in de afgelopen honderd jaar alle gebeurtenissen die met Ufo’s te maken hadden zijn ontkend of gebagatelliseerd. Ter ondersteuning zijn ons ook allerlei films voorgetoverd over ruimtewezens en dat op een zodanige manier dat wij toch vooral moeten geloven dat het sciencefiction is en onmogelijk waar kan zijn. Ik denk dan in het bijzonder aan het uit Hollywood stammende werk van Gene Roddenberry. Prachtig om te zien, maar het versterkt het ongeloof dat werkelijk wezens van andere planeten hier zouden kunnen komen.

Stel dat:

Ik van buiten de Aarde komend mij op Aarde zou willen vestigen, wat zou ik dan allemaal proberen te organiseren? Ik zou in de eerste plaats zorgen voor een groep vertrouwelingen, een hechte groep die door de eeuwen heen met mij bekend is. Ook zou ik die groep vragen om ervoor te zorgen dat er voor het volk waarmee ik van plan ben te komen voldoende ruimte is. Aan al te veel exemplaren van het soort mens, wat indertijd al gruwelijk uit de hand is gelopen heb ik dan weinig behoefte. Mijn getrouwen zou ik verzoeken de mensheid flink te laten inkrimpen. Dat is wat er op het ogenblijk ook naarstig wordt geprobeerd.

Stel dat:

Ik gelijk heb en dat het hierboven beschrevene precies dat is wat de globalisten de elite met als uitvoerend orgaan het W.E.F. Wat moeten we dan doen, schikken of slikken? Of is er nog een derde mogelijkheid?

Maar wel opschieten als je wat weet, want het gebeurt misschien nog niet morgen maar het komt wel dichterbij.

Zoveel gedachten dwarrelen maar altijd door mijn geest. Ik denk altijd dat iedereen dat wel zal hebben, maar dat hoofd van mij staat nooit eens even stil. Altijd weer komen er uit wat ik altijd noem ‘dat gat in de grond’ gedachten, ideeën of herinneringen naar boven, meestal in een tamelijk rommelige volgorde.

Zo moest ik daarnet ineens denken aan een gedichtje dat ik altijd toeschreef aan Katinka, mijn in 2000 overleden oudste dochter. Zij schreef:

                        De Aarde is in het heelal

                        Een onwaarschijnlijk kleine bal

                        Maar als ik zie wat daar beneden

                        Vaak aan ellende wordt geleden

                        Dan denk ik dikwijls: sterven is

                        Waarschijnlijk een belevenis.

Nu ben ik weliswaar over enkele weken 83, maar met sterven ben ik voorlopig voor mijzelf nog niet bezig. Niet dat ik er bang voor ben hoor. Dat ben ik eigenlijk nooit geweest. Wat mij wel angst kan inboezemen is de gedachte dat ik om de een of andere – nu gelukkig nog niet actuele – reden voorafgaand aan mijn afscheid van deze wereld veel pijn zou moeten lijden. Een heel klein beetje onzinnige gedachte natuurlijk, want medicaland beschikt over een arsenaal aan buitengewoon sterke pijnstillers. Maar ja, pieker ik dan, dan ben je afhankelijk van wat BigFarma je wenst te verstrekken. Dat is nou weer geen onzinnige gedachte, want we hebben bij ongeacht welk farmaceutisch product dan ook altijd te maken met patenten. Of laat ik het anders zeggen. Middelen die niet initieel kunnen worden gepatenteerd, daar heeft de industrie geen belang bij.

Slaapmiddelen is bijvoorbeeld een tamelijk uitgebreid contingent in de geneesmiddelen industrie. Ik kan me nog herinneren hoe een jaar of dertig geleden een farmaceutisch bedrijf in ons land op de markt kwam met een slaappilletje onder de naam “Super Snooze”. Dat was Melatonine, een lichaamseigen hormoonachtig stofje, dat onze pijnappelklier (heel klein kliertje dat onderaan de hersenen hangt) maakt als er geen licht meer op je gezicht valt. Van dat sofje word je op een heel milde en prettige manier slaperig. En omdat die melatonine niet meer in ruime mate wordt aangemaakt als je wat ouder wordt is het een prachtig inslaapmiddel zonder enige vorm van bijwerking, iets wat van de meeste chemische preparaten van BigFarma niet kan worden gezegd. Denk maar eens aan het slaapmiddel Softenon dat ervoor zorgde dat kinderen met mismaakte of ontbrekende ledematen werden geboren. Hoe dan ook. Blijkbaar werd de verkoop van chemische slaapmiddelen er door afgeremd, want het mocht op een gegeven moment niet meer worden verkocht. Stel je voor, daar is in ons land toch een politiek besluit voor nodig. Een minister moet daar een handtekening voor zetten als gevolg van het gemekker van de duur betaalde lobbyisten van BigFarma. Er werd dus in Den Haag besloten dat wij een natuurlijk lichaamseigen product niet meer mochten kopen. Allerlei rommel met bijwerkingen en op voorschrift wel.

Ik denk dan: het gaat blijkbaar alleen om geld, want goed voor de gezondheid is het niet.

Nou, dat is één.

Kijk, ik weet natuurlijk niet alles wat kunstmatig van de markt is en wordt gehouden, maar toevallig is er nog een, nou ja, helemaal niet toevallig natuurlijk. Een hele poos geleden ontdekten onderzoekers aan een Franse universiteit een buitengewoon krachtige pijnstiller die in zeer kleine hoeveelheden in ons speeksel voor komt. Ja, inderdaad, als je op je duim slaat helpt het tegen de pijn als je hem in je mond stopt en dat is niet alleen afleiding. Die Fransen noemden dat stofje dat een zogenaamd endorfine is: Opiorfine. En wat ontdekten ze? Ja, hier ga je van opkijken: het werkte zes maal zo sterk als morfine (dat verslavend is) en er zaten geen nadelen aan, geen bijwerkingen niets. Het was tenslotte een lichaamseigen stof, een pijnstiller die door ons eigen lijf in heel kleine hoeveelheden wordt gemaakt en die dus door de natuur zo bedoeld is.

Nou, dat was me een uitvinding, daar zat de hele pijnlijdende mensheid op te wachten. Het was zelfs nog redelijk gemakkelijk na te maken ook. Alleen is dat tot nu toe nog niet gebeurd. Op een natuurlijke stof kun je namelijk geen patent aanvragen, want wat de natuur gemaakt heeft kan natuurlijk nooit jouw uitvinding zijn. Toen dacht BigFarma: als we nu aan die succesformule van dat Opiorfine eens een heel klein kleinigheidje veranderen dan kunnen we er wel patent op aanvragen. Nou dat werd dus knoeiwerk, want elke kleine verandering maakte de stof ofwel onwerkzaam of gevaarlijk. Daarom is nu een van de mooiste en veiligste middelen tegen pijn niet verkrijgbaar. Natuurlijk wil BigFarma je graag helpen, maar alleen als er flink aan kan worden verdiend.

Trouwens, het is helaas in de afgelopen paar jaren met Big Farma helemaal uit de hand gelopen met de grote Corona leugen. Daarover wil ik nu echter niet uitweiden want daar is genoeg over geschreven. Wat door de media werd bestempeld als een complottheorie blijkt langzamerhand allemaal toch waar te zijn.

O ja, tenslotte dan dat Opiorfine dat is toch een heel bijzonder stofje. Het lichaam van een vrouw die bezig is een kind te baren maakt in ruime mate haar eigen opiorfine aan. Als dat niet zo zou zijn zou geen enkele vrouw ooit aan een tweede kind beginnen. Veel te pijnlijk!

Hoe langer ik erover nadenk, hoe meer ik er van overtuigd raak dat wij, aardmensen, opzettelijk incompleet zijn afgeleverd. Ik kom er niet omheen dat een cruciale functie, een cruciaal enzym ons is onthouden. Het heeft te maken met de manier waarop we ons voortplanten. Daarvoor kregen wij een functie mee die ervoor zorgt dat we rijkelijk vruchtbaar zijn als we jong zijn, maar tevens niet beschermd zijn tegen de nadelen van dat in onze jeugd zo prettige enzym als we ouder worden.

Uit wat ik erover lees maak ik op dat de ontdekkers van het enzym vaak aannemen dat het de bron van misschien niet eeuwig, maar toch zeker van zeer lang leven is.

Eerst maar even simpel uitgelegd wat telomeren zijn, Het zijn de uiteinden van ons DNA. Het zijn stukjes DNA die geen erfelijke of programmerende informatie bevatten, maar die ervoor zorgen dat zich tussen die twee uiteinden de rest van het DNA zich kan kopiëren tijdens de celdelingsprocessen. Die celdelingen zijn noodzakelijk, omdat cellen nu eenmaal een beperkte levensduur hebben en dus vervangen moeten worden. Tussen telomeren uiteinden kan het DNA voor de nieuwe cel mooi en precies worden overgeschreven.

En dat is de kracht van het leven en tevens het punt van de vernietiging. Als namelijk die telomeren op zijn volgt er een periode in ons leven die we veroudering noemen en die veroorzaakt wordt door het feit dat er van alle cellen die regelmatig vervangen moeten worden er steeds minder zijn, waardoor onze lichaamsprocessen – en dat zijn er duizenden – door steeds minder cellen moeten worden gedaan.

Als dat nu echter het enige probleem zou zijn dan zouden we waarschijnlijk op een heel rustige manier langzaam door verval van krachten uitdoven.

Wij bezitten echter in ons eigen lichaam de sloophamer van de kanker. Zelfs al leven we nog zo gezond, bijna niemand ontkomt op vergevorderde leeftijd aan een of andere vorm van kanker. Vaak is er een startpunt in twee organen, het ene bij de man en het andere bij de vrouw. Eigenlijk zijn die organen elkaars mannelijke dan wel vrouwelijke tegenhanger. Wat bij de man de prostaat is, is bij de vrouw de baarmoeder. Juist in die organen ontwikkelt zich vaak kanker, juist die organen zien we heel vaak chirurgisch worden verwijderd. Hoe komt dat toch.

Nu ja, wat ik daarover nu ga schrijven is puur speculatief. Dat wil zeggen dat ik geen enkel onderzoek heb gelezen waaruit blijkt dat wat ik hier schrijf inderdaad waar is. Toch vind ik dat het geschreven moet worden, omdat ik denk dat het voor de hand ligt.

Voor onze voortplanting heeft ons lichaam een speciaal soort telomerase. Dat is een enzym dat uitsluitend voorkomt in de geslachtscellen die eicellen en spermacellen moeten produceren. Allebei die soorten cellen worden bij de meeste mensen in overvloed geproduceerd. Dat betekent dat er in onze geslachtsorganen het vermogen tot celdeling niet moet stoppen. De telomeren moeten daar ook steeds worden aangevuld en dat gebeurt ook. Het enzym telomerase zorgt ervoor dat er steeds na elke celdeling de telomeren worden aangevuld. Nu is het echter zo dat eicellen en spermacellen heel anders zijn dan de rest van onze lichaamscellen. Het zijn eigenlijk elkaars wederhelften. Samen kunnen ze bij de bevruchting de eerste cel van het nieuwe individu vormen. De telomerase die ervoor zorgt dat de geslachtscellen zich in hoog tempo blijven delen doet dat helaas ook als het in gewone cellen terecht komt. Het dichtste bij de bron zitten natuurlijk de prostaat en de baarmoeder. Nu beweer ik, zonder dat ik dat kan of wil bewijzen, dat het zeer waarschijnlijk is dat op het einde van onze reproductieperiode, als we dus niet meer bezig zijn met kinderen maken, de telomerase productie in de eierstokken en de teelballen nog een hele poos doorgaat en via de bloedstroom op allerlei plekken in het lichaam die telomerase deponeert. Dat enzym kan tot ongebreidelde celdeling leiden. En dat noemen we kanker. Misschien hoeven we alleen maar een middel te vinden dat de telomeraseproductie tot stilstand brengt om in elk geval een aantal soorten kanker kwijt te zijn.

Ik geef onmiddellijk toe dat deze hele theorie van mij uit mijn altijd weer productieve fantasie ontspring tegen een achtergrond van mijn 45-jarige natuurgeneeskundige praktijk.

Maar uit het bovenstaande verhaal is hoop te putten. We kunnen vaststellen – wetenschappers hebben dat in ieder geval wel gedaan – dat de telomerase uit de geslachtscellen gevaarlijk is voor alle anderen cellen omdat er ongebreidelde celdeling en dus kanker door kan ontstaan. Wat ik nu vermoed – en ook daarvoor heb ik geen enkel bewijs – is dat er een vorm van telomerase moet zijn, of gemaakt dan wel gevonden moet worden die er heel rustig voor zorgt dat in onze gewone lichaamscellen waar het DNA van onze ouders samen de dubbele helix vormt, heel rustig elke afbrokkelende telomeer vervangt waarmee aan die verouderingsbron een einde wordt gemaakt.

Hoe kom ik nu toch aan dit soort ideeën die in de ogen van veel mensen volstrekt onzinnig zijn. Tja, er zijn wetenschappers die in het verleden van onze planeet zijn gedoken en ontdekt hebben dat onze oorsprong niet helemaal vanzelf en op een natuurlijke manier heeft plaatsgevonden. Volgens die bronnen zouden wij door genetische manipulatie met DNA van de hier op aarde levende homoniden en een veel oudere menssoort zijn gemaakt met de bedoeling om slavenwerk voor hen te verrichten. Volgens die verhalen zijn wij eigenlijk een volledig uit de hand gelopen experiment.

Eerlijk gezegd, als ik naar de wereldgeschiedenis en de wereld van vandaag kijk naar hoe wij in deze Aardse samenleving met elkaar omgaan voel ik toch sterk de neiging om dat verhaal van dat mislukte experiment te geloven, want door de eeuwen heen verdient de samenleving der mensen bepaald geen schoonheidsprijs.

‘De ouderdom komt met problemen’ is een heel oude uitdrukking. Eerlijk gezegd heb ik nog nooit meegemaakt dat ik getuige was of hoorde van iemand die was overleden op gevorderde leeftijd zonder ziek te zijn. Het lijkt er sterk op dat wij ziek moeten worden om te kunnen sterven. Die mensen uit de sprookjes die hun kinderen om zich heen verzamelden met de woorden: ‘ik voel mijn levenseinde naderen. Luister kinderen…’ enzovoorts, waarna de vader of moeder in kwestie na de al dan niet stichtelijke boodschap met de wensen voor de toekomst, de laatste adem uitblies zonder een dag ziek te zijn geweest. Dat komt eigenlijk niet voor. We hebben een hart dat het begeeft al dan niet gepaard gaand met hoge koorts of we hebben kanker die zich eigenlijk al jaren voor het overlijden begon te manifesteren. Aanvankelijk dachten we dan, zeker tegenwoordig, ‘ach, de geneeskunde is tegenwoordig zo ver gevorderd, ik kom er wel weer bovenop.’

Gelukkig gebeurt dat dan ook in veel gevallen, maar altijd blijken de pogingen nimmer tot een blijvend succes te leiden, maar slechts tijdwinst op te leveren. Dat kan natuurlijk prettig zijn als het zorgeloze tijd is. Vaak echter volgt in de verdere stadia van bijvoorbeeld kanker een stukje leven met toenemende beperking, wat natuurlijk heel vaak stille teleurstelling betekent. De genoeglijke oude dag uit de reclames voor de extra-pensioen fondsen komt doorgaans niet uit. Belangrijke vraag is echter: hoe komt het en is er heel misschien iets aan te doen. Twee vragen dus eigenlijk.

Laat me maar met het eerste deel beginnen. Wij leven helaas niet in een schone de gezondheid bevorderende wereld. Veel soorten straling bombarderen ons dagelijks. Voor een deel is dat commerciële straling, de radio, de Tv, de mobiele telefoonzenders. Van de natuur krijgen we dan nog de soms behoorlijk schadelijke zonnestraling mee. Allemaal elektronische invloeden die schade in ons DNA kunnen veroorzaken. En dan zou ik nog bijna alle chemische invloeden vergeten van luchtvervuiling, maar ook van allerlei geur en smaakstoffen die we helemaal niet nodig hebben, maar die ter bevordering van de verkoop in allerlei kant en klaar voedsel worden gestopt.

 Nu moet je DNA eigenlijk zien als de algemene opdrachtgever voor alles wat er in ons lichaam van seconde tot seconde gebeuren moet. Het is dus begrijpelijk dat er een niet te overzien aantal storingen kan ontstaan als het DNA beschadigd raakt. Dat is overigens niet altijd meteen verschrikkelijk want, slim als de natuur is, zijn er allerlei omweggetjes en reparatiemogelijkheden in dat DNA geprogrammeerd.

Bij één aanval houdt het echter op en dat is als lichaamscellen zich ongebreideld gaan vermeerderen. Dat de groei niet stopt als er voldoende cellen zijn, dat het maar doorgroeit. Dan spreken we van tumoren en van kanker.

Ik schreef er al eens eerder over. Het aantal keren dat een lichaamscel zich kan vernieuwen is beperkt doordat er bij elke celdeling aan beide kanten van het DNA een stukje afvalt. Die stukjes heten Telomeren en ze bevatten geen erfelijke of ander programmerende eigenschappen. Ze moeten alleen de nieuwe DNA keten zo dicht mogelijk bij de oude houden om het namaken – of zoals het genoemd wordt het overschrijven – mogelijk te maken.

Ik schreef het al eerder: zijn de telomeren op dan kan een cel niet meer vernieuwen. Behalve als het een geslachtscel is. Daar wordt namelijk een enzym in geproduceerd, telomerase, waardoor er na elke deling van de cel, als er dus aan weerskanten een telomeer afbrokkelt, een nieuwe wordt gevormd. Maar dat enzym is gevaarlijk in alle andere cellen. Geslachtscellen hebben namelijk maar het halve DNA, maar één kant, of wel van je vader of wel van je moeder. Die geslachtscellen worden in zeer overvloedige mate geproduceerd en dat is maar goed ook. Als je bijvoorbeeld kijkt naar de mannelijke spermatozoa die bij miljoenen worden geproduceerd, terwijl er maar één de eicel kan bevruchten, dan begrijp je dat daar de snelste en dus de sterkste de wedstrijd wint. Dat is ook de bedoeling. Van gewone cellen moeten we juist die massaproductie niet hebben, want dan heet het kanker.

Als je geboren wordt hebben al je cellen officieel genoeg afbrokkelende telomeren voor 120 jaar. Maar ja, zo voorzichtig leven we nu eenmaal niet, zoals uit de boven beschreven nadelige invloeden wel bleek. Door slechte omstandigheden en zwaardere belasting gaan onze cellen eerder over tot reproductie om een nieuwe cel te vormen omdat de oude uitgeput of beschadigd is. Daardoor raken de telomeren eerder op en wordt bijna niemand 120 jaar.

De grootste vijand voor de menselijke gezondheid is, zoals uit veel van het bovenstaande wel blijkt, de mens zelf. Men name de gewetenloze en hebzuchtige mens vormt een gevaar voor onze gezondheid. Hier wil ik het even hebben over ons voedsel en dan vooral vlees.

Het zal langzamerhand wel niemand zijn ontgaan dat er een ware kunstmatige stikstof hetze door onze overheid is gecreëerd met als doel de samenleving om te vormen in de richting van een volkomen voor de grote multinationals bestuurbare en controleerbare organisatie. Vlees productie vraagt veel land waarop men liever huizen voor consumenten wil bouwen. Dus krijgen we alsmaar te horen en te lezen dat boeren schadelijk zijn en eigenlijk allemaal weg moeten. Maar ja, hoe moet dat dan met het vlees. Per slot van rekening zijn wij omnivoren, alleseters. Je hoeft echt geen grote hoeveelheden vlees te eten, maar bepaalde nuttige vitamines komen nu eenmaal meer in vlees voor dan in andere voedingstoffen. Bovendien is het gewoon lekker.

Maar nu komt het. Vijand van de mens nummer één met stip, Bill Gates, is een duivelse zakenman die groots uitpakt in de vleesindustrie, kunstvlees wel te verstaan. Nou, hoor ik al zeggen, als het lekker vlees is, wat is daar dan mis mee?

Ongeveer alles kan ik zeggen. Vlees dat we eten is voornamelijk spiervlees. Net als alle lichaamscellen kunnen spiercellen zich ook maar een beperkt aantal keren delen voor ze echt afsterven. Voor de vleesindustrie heb je daar natuurlijk niets aan. Je wilt dan spiercellen hebben die zich blijven delen, want dan kun je ze oogsten en vervolgens voor een groeiende groep consumenten op de markt brengen in de hoop dat ze allemaal roepen dat het zo lekker is. Maar als je wilt dat spiercellen niet tenslotte doodgaan maar zich blijven vermenigvuldigen, dan heb je die telomerase uit de geslachtscellen nodig. Met andere woorden: Het zijn kankercellen die je op je bord krijgt als je kunstvlees eet. Dat is niet best en ik heb uit verschillende bronnen al vernomen dat aangenomen wordt dat het eten van kunstvlees kankerverwekkend kan zijn. Tja er zit natuurlijk dat enzym telomerase in dat in geslachtscellen zo nuttig is, maar niet in je eten.

Ik zeg dan ook: kunstvlees, doe maar niet. Laat Bill Gates het zelf maar eten, komen misschien ooit van die bedrieger af.

Tja, moeilijke vraag hè?

De hele dag bombarderen radio en televisie je met allerlei boodschappen die dezelfde kant op wijzen:

1. Je moet je laten vaccineren en contoleren of je geen covid hebt.
2. Als zo’n zelftestje positief is moet je thuisblijven in quarantaine totdat het volgende testje weer negatief is.
3. Rusland is de boosaardige overvaller die de wereldvrede bedreigt door zomaar een ander land binnen te vallen.
4. Rusland moet dus worden verslagen en daarom sturen we voor miljarden aan voornamelijk tweedehands oorlogsmaterieel naar Oekraïne.
5. Ook willen we Rusland straffen door sancties op te leggen. Wij willen dus niets meer van Rusland kopen, Rusland kan ook niets meer van ons kopen.
6. Volgens onze media hebben de Russen twee grote gasleidingen in de Oostzee opgeblazen.
7. Amerika is onze grote bondgenoot die wij ten allen tijde moeten volgen.

Dit en meer worden wij geacht te geloven en wordt ons dagelijks door alle media verzekerd.

Berichten die op enigerlei wijze het tegendeel van de berichten in deze bronnen, die onze enige officiële bronnen zijn beweren komen we nergens tegen, behalve dan in schimmige kleine bronnen die men blijkbaar nog niet van het internet heeft weten te weren zoals: 9fornews, Front News, Black Box TV, Telegram. En nog een aantal andere kanalen.

De grote nieuwmedia verkondigen echter allemaal het zelfde.

Dit alles ziende en beschouwende is het belangrijk om te weten dat het lijkt alsof er vele verschillende Radio en Tv-zenders zijn en heel veel kranten en tijdschriften, maar dat het overgrote deel hiervan allemaal in handen is van vijf grote overkoepelende organisaties die allemaal in handen zijn van de globalistische wereld elite. Het best is dat ook te zien aan het feit dat al die zogenaamde nieuwsbronnen en kanalen veel amusement bieden. Er is daar om het zo maar te zeggen geld genoeg.

Wat is nu het belangrijkste verschil tussen de bronnen uit het bovenste blokje en het onderste?

Dan moet je kijken naar waar het belang zit en waar de verdiensten heen gaan. In het bovenste blokje hebben we in overwegend mate te maken met persoonlijke initiatieven van ongeruste journalisten die vaak met het water tot aan de lippen elke keer er weer in slagen de middelen bij elkaar te sprokkelen bij mensen en bronnen die niet met de grote mainstream sympathiseren en genuanceerd nieuws op basis van feiten willen brengen. De grote nieuwmedia dienen, doorgaans kritiekloos, de grote multinationals die allemaal in handen zijn van de globalistische wereldelite waarvan je veilig kunt aannemen dat hun belangrijkste credo is: WIJ EERST.

Tenslotte is er één belangrijke vraag die je in deze tijd eigenlijk steeds moet stellen als je hoe of waar dan ook met het nieuws in aanraking komt: wie heeft er belang bij dat ik dit geloof?

Ernst Heinrich Philipp August Haeckel (Potsdam, 16 februari 1834 – Jena, 9 augustus 1919) was een Duits zoöloog en filosoof die het werk van Charles Darwin in Duitsland bekend maakte. Hij was oorspronkelijk arts en later hoogleraar in de vergelijkende anatomie. Haeckel was ook een begenadigd illustrator, zoals blijkt uit zijn boek Kunstformen der Natur.

Recapitulatietheorie[bewerken | brontekst bewerken]

Haeckel is vooral bekend van zijn recapitulatietheorie en de tekeningen van embryo‘s, die hij ter illustratie van die theorie maakte. De wet van Haeckel of ‘recapitulatietheorie’ houdt in dat een organisme tijdens zijn embryonale ontwikkeling tot de uiteindelijke volwassen vorm (ontogenie) alle stadia van zijn evolutie doorloopt. Kort geformuleerd: de ontogenie is een recapitulatie van de fylogenie.

Zo zag men volgens Haeckel bij zoogdieren eerst een eencelligenstadium, dan een vissenstadium, dan een reptielenstadium, tot en met de huidige vorm. Hoewel er diepgaande evolutionaire overeenkomsten zijn in de ontogenie van organismen, is de recapitulatietheorie een paar flinke stappen te ver gebleken. Ook is gebleken dat Haeckel de tekeningen van embryo’s had “aangepast” ter ondersteuning van zijn theorie, waarbij het overigens niet zeker is of hij dat bewust heeft gedaan. De fouten in de tekeningen werden al snel door evolutiebiologen aangetoond. Na erop te zijn gewezen, paste hij de tekeningen aan en publiceerde hij ze opnieuw.^[1]

In 1894 onderscheidde de Linnean Society of London Haeckel met de Linnean Medal en in 1908 ontving hij van deze organisatie de Darwin-Wallace Medal. In 1900 kreeg hij de Darwin Medal.

Ach zo’n oude bioloog-filosoof, wat moeten we daar nu tegenwoordig nog mee.

Ik moet zeggen dat het idee dat de ontwikkeling van de enkeling een herhaling is van de ontwikkeling van de soort – want dat betekent het bovenstaande zinnetje – in mijn ogen wel degelijk een belangrijke – en mogelijk feitelijke betekenis heeft.

Toen ik in het begin van de zestiger jaren van de vorige eeuw mijn onderwijsopleiding genoot werd deze filosoof belangrijk genoeg bevonden om in onze filosofisch georiënteerde pedagogische lesprogramma opgenomen te zijn. Eerlijk gezegd vind ik deze stelling ook logisch. Natuurlijk ontwikkelt de enkeling, een pas geborene, zich normaliter op een manier die in overwegende mate al sterk lijkt op die van alle soortgenoten. Maar hebben we nu iets aan deze klaarblijkelijkheid. Ik denk het wel. Als je namelijk beseft dat er zoveel meer dan lichamelijkheid te beschouwen is als we het over de mensheid hebben. Denk bijvoorbeeld eens aan de maatschappelijke patronen waarin we ons tot nu toe schikken.

Tenzij we door iets geprikkeld – of sterker nog geërgerd worden zullen we de meeste dingen op zijn beloop laten. Vanuit de ontwikkeling van onze soort hebben we geleerd in afhankelijkheid van elkaar te leven, maar dat is niet alles.

Toen de groepen waarin we leefden nog klein waren moesten er van tijd tot tijd beslissingen worden genomen. In het aller gunstigste geval werden die besluiten genomen volgens het consent principe, wat betekende dat het besluit pas genomen kon worden als ieder lid van de groep het ermee eens was. Je kunt je natuurlijk afvragen of bij de toepassing van dit principe elke vorm van tegenstand nu werkelijk ontbrak. Een van onze meest kenmerkende eigenschappen is namelijk dat het merendeel van ons het vaak als enigszins pijnlijk en dus als onwenselijk ervaart om buiten de groep te vallen. Zich ‘dan maar’ schikken is in ieder geval een nadeel dat aan het consent principe hangt. We hebben daar in elk geval wel te maken met de eigen bewuste keuze van het hoe dan ook opgeven van het verzet.

Het regeren bij meerderheid, zoals dat in een democratische bestuursvorm te zien is, heeft dat voordeel niet. Erger bezijden de oorspronkelijke bedoeling van democratie is echter de vorm, zoals wij die kennen van de gekozen volksvertegenwoordigers. In de eed die onze volksvertegenwoordigers afleggen zweren zij steeds hun stem uit te brengen zonder last, hetgeen betekent dat ze volgens hun persoonlijke mening moeten stemmen zonder toe te staan dat er op hun stemgedrag invloed wordt uitgeoefend door anderen. Het zal duidelijk zijn dat in de huidige ingewikkelde “afspraken vooraf” coalities een volksvertegenwoordiger stemt wat de partij vraagt als hij zijn goed bezoldigde plaats in de volksvertegenwoordiging wil behouden. Dit is natuurlijk de reden dat het kiezen van een volksvertegenwoordiging om op die wijze de mening van het volk te doen gelden op geen enkele manier werkt. Bovendien kan die gekozen volksvertegenwoordiger ook nog eens niet worden afgerekend als hij niet levert wat hij voor de verkiezingen zo plechtig beloofde.

Wel beschouw is onze regeringsvorm een schijndemocratie. Ook referenda helpen niet eens de wil van de meerderheid van de bevolking te realiseren. Wat langzaam aan zichtbaar wordt door de sterk toegenomen sociale media is dat niet wij, het grote publiek, invloed hebben op bijvoorbeeld de grote conflicten in de wereld, maar dat het de wereldelite is die altijd weer aan de touwtjes trekt. Veel oorlogen worden ook in feite niet gewonnen of verloren. Ze houden gewoon op als de aanstichters er geen winst meer in zien. Onze eigen landsbestuurders zijn slechts kleine stromannetjes van die elite.

Misschien herinner je je nog dat onze Minister president, Marc Rutte, zei dat de oorlog in Oekraïne onze oorlog is. Dat is natuurlijk helemaal niet het geval. Het is de hebzuchtige oorlog van de voornamelijk op de Amerikaanse belangen georiënteerde wereldelite, die na de tweede wereldoorlog gaandeweg de expansiedrang naar de wereldhegemonie voelde toenemen, daarbij achteloos vergetend dat Duitsland slechts verslagen kon worden door de Russische deelname, waarbij overigens honderdduizenden Russen omkwamen. Met andere woorden: de vroegere bondgenoot werd al snel na de oorlog de nieuwe vijand, want alleen vijanden kunnen de bewapeningseconomie doen bloeien.

De tijd is langzamerhand rijp om te erkennen wat wij, het overgrote deel van de wereld bevolking zijn, namelijk niet veel meer dan slaven, gebruiksvoorwerpen die gemakkelijk kunnen worden gemist als we ons doel gediend hebben en helemaal als we sowieso zeker het doel niet zullen dienen.

Een van de heren in het World Economic Forum, een organisatie waarbinnen de ontmoetingen van de wereldelite plaats vinden, noemde het merendeel van ons “nutteloze eters.” Het was de assistent van de grote leider van het clubje, Klaus Schwab, ingenieur en ondernemer en 83 jarige zoon van een vooraanstaande Nazi in het Duitsland van de 2^e wereldoorlog.

Altijd in onze geschiedenis waren het enkelingen, eerst kasteelheren, later adellijke heren, weer later koningen of keizers die ons meesleepten in oorlogen die wij zelf nimmer gekozen zouden hebben, maar waarvan ons werd voorgehouden dat het om onze eer, ons land, onze veiligheid ging en dat we wel moesten vechten en sneuvelen voor de “goede zaak”. Die oorlogen werden overigens vaak, zo niet altijd gestookt door belanghebbenden die beide strijdende partijen financierden. Zakelijke en financiële belangen dus die rijker werden en nog steeds worden van oorlog.

Herakleitos zei ooit, 500 jaar voor Christus: De Oorlog is de vader van alle dingen. Hij bedoelde toen waarschijnlijk dat de mens in tijden van oorlog creatiever wordt dan in tijden van vrede, omdat oorlog daartoe noopt. Een van de belangrijkste resultaten van de eerste wereldoorlog is tenslotte de uitvinding van de penicilline, die daarna duizenden levens heeft gered, een aardig voorbeeld overigens van een uitvinding die door de gulzigheid van de farmacie nauwelijks meer van waarde is, omdat door overdadig gebruik er immuniteit tegen de antibiotische middelen is ontstaan en we langzamerhand wat de infectieziekten bijna weer terug zijn bij af. Maar goed, dit terzijde.

Waar het om gaat is kort gezegd dit: de geestelijke ontwikkeling van de grote massa van de wereldbevolking heeft niet geleid tot zelfstandig denken en handelen, maar tot volgzaamheid en meegaan in steeds grotere conflicten, die geëntameerd worden door de wereldelite, die belang heeft bij oorlog. Denk aan de defensie economie. Dan is er de immens machtige farmaceutische industrie die belang heeft bij ziekte. Toen de oliebaronnen van de Rockefellerfamilie zich realiseerden dat uit aardolie een chemische industrie kon ontstaan waar zogenaamde geneesmiddelen konden worden gemaakt, besloten ze een psychologische oorlog te voeren tegen alles wat met natuurlijke geneeskunde te maken had. Overal werden verenigingen tegen kwakzalverij opgericht die natuurlijke – en zogenaamd onwetenschappelijke geneeswijzen moesten bestrijden. Treffen is dan dat we zien dat de universitaire opleiding tot arts een andere naam heeft gekregen. Vroeger studeerde een aankomend arts geneeskunde. Thans studeert hij medicijnen. Dat is iets wezenlijk anders.

Door deze twee grootmachten die in handen zijn van een betrekkelijk kleine groep onmetelijk rijke mensen is het recht op levensgeluk in veel gevallen slechts voor de welgestelden.

Om de oorlogsindustrie aan de gang te houden worden vaak zogenaamd vijandige groepen aanvankelijk gesteund door de lobbyisten van de defensie industrie. Je kunt dan denken aan bijvoorbeeld Het Irak van Sadam Hoessein dat aanvankelijk gesteund werd tegen Iran door hulp van de Verenigde Staten, of iets eerder aan de Moslim terroristen in Afghanistan, toen onder druk van de Russen, die toen werden gesteund door de Amerikanen.

Kortom, als je door de eeuwen heen iets van de wereld wilt begrijpen, kijk dan naar de mensen die altijd bezig waren geld te verdienen aan oorlog. Pas dan zie je een betrekkelijk kleine groep mensen die er geen moeite mee hebben miljoenen andere mensen in het verderf te storten, te laten lijden, hun kinderen te laten verliezen, in armoede, ziekte en ellende te storten, ten eigen bate.

Die mensen bedoel ik, de aller rijkste mensen (als je tenminste naar hun economische posities kijkt) die mensen die eindelijk eens op een prachtige dag alles wat ze bezitten zouden moeten verliezen en nooit meer terug kunnen veroveren omdat ze volledig in beslag worden genomen door een verbeten en dodelijke strijd met elkaar over de vraag wiens schuld het nu is dat zij hun macht en rijkdom verloren zijn.

Vervolgens zou het dan handig zijn als tegelijkertijd een heel kleine mutatie in het DNA van de rest van de wereldbevolking plaatsvond (nee, niet met die smerige verminkende stinkende corona spuitzooi van Bill Gates en zijn maten) waardoor het menselijk karakter een heel kleine verandering zou ondergaan, waardoor ieder mens alleen plezier van zijn inspanningen zou hebben als duidelijk zou zijn dat iedereen er iets aan had.

Nou ja, ik weet het wel hoor, ik ben een fantast en een dromer, maar dat kan in elk geval geen kwaad.

Dit artikel heb ik geleend van 9forNews.

Waarom sturen Amerikaanse politici tanks, vliegtuigen, wapens, materieel en meer dan 100 miljard dollar naar Oekraïne? Dat heeft niets te maken met Oekraïense burgers en alles te maken met de geheimen van de Deep State in Oekraïne. Dat beweert althans onderzoeksjournalist ‘Clandestine’ in een Twitterdraadje dat viraal gaat.

Amerikaanse oligarchen konden na de val van de Sovjet-Unie in het wetteloze Oekraïne biolab-bedrijven opzetten, zoals bijvoorbeeld Metabiota van Biden. De Deep State zette in samenwerking met de Oekraïense overheid een biologisch wapenprogramma op.

In 2014 werd een door de Verenigde Staten gesteunde staatsgreep gepleegd in Oekraïne, waarna het ministerie van Buitenlandse Zaken van toenmalig minister Clinton en de CIA de Oekraïense overheid overnamen.

Proxy

De regimeverandering werd bewerkstelligd door Victoria Nuland, onderminister van Buitenlandse Zaken. Recentelijk zei Nuland te vrezen dat ‘Russische troepen de hand zouden weten te leggen op biologisch onderzoek in Oekraïne’.

De reden waarom al ons belastinggeld naar Oekraïne gaat, is dat Oekraïne een proxy van de Deep State is, benadrukt de onderzoeksjournalist. Ze proberen hun geheimen te beschermen in Oekraïne, met name rond de biolabs.

De reden waarom president Zelenski het Oekraïense ministerie van Defensie opdracht gaf om alle documenten over de Amerikaanse biolab-bedrijven Metabiota en Battelle te vernietigen, is dat hij wist dat Poetin zocht naar de biowapens, stelt ‘Clandestine’.

De Derde Wereldoorlog is al begonnen

De reden waarom de WHO Oekraïne adviseerde om al hun ziekteverwekkers te vernietigen, en de labs die volgens de MSM niet bestonden, is dat de WHO wist dat Poetin zocht naar de biowapens, voegt hij toe.

Tanks, vliegtuigen, wapens, materieel, 100 miljard dollar aan belastinggeld, de levens van Oekraïners, het mag in de ogen van de Deep State allemaal worden opgeofferd om de productie van biowapens te verhullen. “De Derde Wereldoorlog is al begonnen. Corona was het eerste wapen.”

Robert Malone, uitvinder van de mRNA-vaccinatietechnologie, spreekt van een ‘fascinerend en prikkelend’ draadje. Kamerlid Ralf Dekker (FVD) is het met hem eens: “Interessant draadje.”

5

Beoordeel dit artikel

Inderdaad, wat zou ik graag redenen hebben om goed nieuws en leuke boodschappen te melden. Helaas blijkt de kleine groep mensen op deze wereld die zich over hun economische veiligheid tot in lengte van jaren geen zorgen behoeven te maken voornamelijk te bestaan uit een groep moordzuchtige graaiers die de absolute overtuiging is toegedaan dat het in hun nadeel zou zijn als iedereen op deze wereld vrij, welvarend en gelukkig is.

Frontnieuws Dr. Naomi Wolf: “Covid is een Globalistisch Biowapen” ontworpen om “De wereld langzaam te ontvolken” Frontnieuws jan 29 Het Covid-19 virus en de mRNA vaccins van Big Pharma vormen een biowapen, ontwikkeld door de mondiale elite in samenwerking met de Chinese Communistische Partij (CCP) om de westerse wereld langzaam te ontvolken, aldus Dr. Naomi Wolf, die deze week bij Steve Bannon aanschoof in The War Room, bericht Newspunch. Dr. Wolf hield zich niet in toen zij de ernst beschreef van deze gevaarlijke gifprikken die vreselijke interne schade veroorzaken en een onnoemelijk aantal westerlingen doden en verminken. Dr. Naomi Wolf: “Ik geloof, zoals u weet, dat dit een biowapen is. Ik heb verslag uitgebracht waaruit blijkt dat het wordt geproduceerd in samenwerking met de CCP, de IP en technologie gingen volgens SEC Filing 21 21 naar China.” Dr. Wolf wees erop dat China mRNA-fabrieken heeft geopend, maar zijn eigen burgers niet vaccineert met mRNA. “China heeft overal in West-Europa en nu ook in Noord-Amerika fabrieken geopend. Voor mij is het gewoon een langzame manier om de bevolking van Noord-Amerika en West-Europa te debiliseren of zelfs uit te roeien. En ik zie dat zeer conservatief en zeer geadviseerd. Ik vind het buitengewoon gevaarlijk en angstaanjagend dat ze dit nu promoten als een jaarlijks gebeuren. En natuurlijk gaan ze (FDA) het donderdag goedkeuren omdat dit adviescomité volledig in de greep is van de industrie.” Dr. Naomi Wolf en The Daily Clout hebben onlangs “War Room/Daily Clout Pfizer Documents Analysis Reports – Find Out What Pfizer, FDA Tried to Conceal” gepubliceerd. Dit volume bevat 50 rapporten geschreven door hooggekwalificeerde War Room/DailyClout Pfizer Documents Analysis Project vrijwilligers die de Pfizer documenten bestudeerden die op gerechtelijk bevel door de Amerikaanse FDA zijn vrijgegeven. Volgens het boek wist Pfizer tijdens de klinische proef dat zijn COVID-19 mRNA-medicijn op grote schaal schadelijk was, van mens tot mens kon worden overgedragen en zelfs bijdroeg tot sterfgevallen. Ondanks deze kennis hebben Pfizer en de FDA, bijgestaan door het CDC en de reguliere media, deze informatie onderdrukt en voorkomen dat mensen geïnformeerde toestemming konden geven voor de behandeling. “The Pfizer Reports eBook biedt een uitgebreide analyse van de primaire bron Pfizer klinische onderzoeksdocumenten aan het publiek. De rapporten tonen aan dat Pfizer tijdens de proef wist dat zijn COVID-19 mRNA-medicijn op grote schaal schadelijk was, van persoon tot persoon kon worden overgedragen en zelfs bijdroeg aan sterfgevallen,” aldus Amy Kelly, projectmanager van het Pfizer Document Investigations Team. “Mensen die dit medicijn namen werden niet volledig geïnformeerd over de schadelijkheid ervan voordat ze het kregen, dus een van de kernprincipes van de geneeskunde – geïnformeerde toestemming voor patiënten – werd op grove wijze geschonden.” “Het baanbrekende nieuwe boek zendt schokgolven door de criminele onderneming van Pfizer”, schrijft The Vigilant Fox in een bespreking van de ebook-documenten. Mr. Fox stelt verder “Vijfenzeventig jaar. Dat is hoe lang Pfizer en de FDA hebben geprobeerd om de Pfizer-documenten te verbergen voor het publiek – lang nadat zowat alle betrokkenen dood waren. Pas toen de gerenommeerde advocaat Aaron Siri een FOIA-zaak tegen de FDA leidde, beval een federale rechter dat de documenten binnen 108 dagen moesten worden vrijgegeven, dezelfde tijd die de FDA nodig had om de Covid-19 injecties goed te keuren.” Via The War Room.

Een leuke column las ik vandaag in de wakkere krant van Nederland van de hand van Leon de Winter. Tegen mijn verwachting was deze overigens uitstekende schrijver vandaag in zijn stukje – naar ik vermoed gespeeld – optimistisch. Hij schreef dat hij zich een zwarte dertigjarige hartchirurg voelde, ondanks zijn feitelijke negenenzestig jaren. Ik heb het vaak gehoord en ook gelezen: je bent zo oud als je je voelt. Vandaag las ik ook al op Facebook dat het vieren van je verjaardag gezond is en dat het derhalve aan te bevelen is om dat zo vaak mogelijk te doen.

Nu ja, al bij al reden genoeg voor mij om het dan ook maar eens even over de tijd van leven of leeftijd te hebben. Zelf heb ik me jarenlang zevenentwintig gevoeld, waarom weet ik niet precies. Als ik terug denk aan die tijd was dat het tweede jaar dat ik hoofd van een school in Gouda was. Voor die tijd had ik vier jaar lang als onderwijzer gewerkt op de school waarop ik als kind zelf gezeten had onder de leiding van het schoolhoofd dat daar ook al de scepter zwaaide toe ik als zesjarig manneke die school binnenstapte. Het was, zo meende ik, hoog tijd bij moeders pappot vandaan te gaan.

Ik kan me herinneren dat ik best trots was op het feit dat ik niet alleen daar als betrekkelijk jong schoolmeestertje de eerste keus voor die baan was, maar dat ik er tevens in was geslaagd een huis te veroveren, geen flatje, maar een echt huis op een hoek, het eind van een rijtje, aan de buitenrand van Gouda met een grote tuin rondom.

Overigens was het niet echt een gemakkelijke periode. In het schooltje dat in een oude arbeiderswijk stond had ik te maken met een heel ander soort publiek dan ik gewend was op de verenigingsschool in Den Helder, waar het merendeel van de leerlingen uit kinderen van marineofficieren bestond. Het was een enorm verschil qua populatie dat ik in die Goudse school aantrof. Heel veel kinderen uit gebroken gezinnen, waar moeder een centje bij verdiende door een of meer gastarbeiders van de kaarsenfabriek in huis te hebben. Kinderen kwamen vaak op school zonder een deugdelijk ontbijt te hebben gehad. In plaats daarvan hadden ze vaak een papieren zak stroopwafelkruimels, overblijfselen van de bloeiende stroopwafel industrie waar Gouda indertijd beroemd om was. Maar ja, een goed ontbijt was het natuurlijk niet. Vaak zaten kinderen te slapen in de klas omdat ze veel te laat naar bed gingen. Ik kwam van een zeer resultaatgerichte school in het volkomen tegendeel.

Het personeel van de school telde naast twee jonge leerkrachten voornamelijk enigszins ontmoedigd ouder personeel die al heel lang op de school werkten. Zo kan ik mij nog het advies herinneren dat ik bij mijn aantreden van oudere collega Kees kreeg. Hij was een oud Indischman en zei: als je de boel hier in de hand wilt houden moet je flink onder je snor vandaan knetteren. Stemverheffing was onvermijdelijk dacht Kees. Ik ben echter altijd wat zuinig op mijn stem geweest en dat ging ook best goed. Verder was het natuurlijk vanzelfsprekend dat de hakken veelvuldig in het zand gingen toen ik voorstelde aan een onderwijsvernieuwingsproject te gaan deelnemen. Als vreemde en vooral nieuwe eend in de bijt moest ik me toch echt niet verbeelden dat ze daarop zaten te wachten. Het vertrouwen in de nieuwe bovenmeester moest echt nog worden verdiend. Maar ik had geluk.

Gouda kende in die tijd een toneelvereniging die uitsluitend uit onderwijsmensen bestond. “De Goudsbloem” heette de club. Elk jaar rond Sinterklaas speelde De Goudsbloem in een negental voorstellingen een kindertoneelstuk voor alle scholen uit Gouda en omgeving in de plaatselijke schouwburg. Mijn oude Indische collega die de hoofdrol zou moeten spelen kreeg een ernstige aanval van artritis in zijn knieën. Hij kon plotseling niet eens meer staan, laat staan lopen. De oude Kees was de wanhoop nabij. Hoe moest dat nou met het toneelstuk. Het was drie dagen voor de eerste voorstelling. Ik heb toen het boekje waarin de tekst stond mee naar huis genomen en zijn rol in drie dagen geleerd. Bovendien ben ik met Kees een aantal keren naar een specialist in Utrecht gereden, waar hij injecties kreeg tegen zijn kwaal. Daarna waren wij min of meer goede vrienden en was het beeld gevestigd dat ik wel meeviel. Bovendien speelde Kees leuk jazz op zijn viool en ik niet onverdienstelijk gitaar en zoals iedereen die iets van muziek kent wel weet schept samen musiceren een band.

Wel lag er over onze jaren in Gouda een schaduw over ons gezinnetje. Ons toen nog enige kindje, Karin, werd op driejarige leeftijd gediagnosticeerd met Cystic Fibrosis, de taaislijmziekte. Aan die toen uitzichtloze ziekte is ze in 2000 op zesendertigjarige leeftijd overleden. Het vooruitzicht dat mijn kind voor mij zou overlijden heeft mij vaak diep verdrietig gemaakt. Nooit echter heeft dat trieste vooruitzicht mijn natuurlijke vrolijkheid en optimisme gebroken. In dat verband kan ik uit eigen ervaring zeggen dat flink zijn en onbewogen je lot dragen absoluut niet helpt, van tijd tot tijd onbedaarlijk huilen en laten gaan tot het vanzelf ophoudt echter wel.

Ik denk, dat weet ik eigenlijk wel zeker, dat mijn vermogen om mij niet te verzetten tegen emoties van verdriet en ontroering – iets waarvoor helaas de meeste mannen zich schamen – wat mij betreft de belangrijkste bron van mijn welbevinden is.

Het oude advies: “maak van je hart geen moordkuil”, bevat een diepe en levensreddende waarheid, want niet geuite emoties van welke aard dan ook veroorzaken niet alleen geestelijke, maar zeker ook lichamelijke ellende en zijn als langzaam werkend vergif in je lijf.

Om die reden heb ik ooit een boekje geschreven dat als een zogenaamd Ankertje onder de titel: “LAAT JE TRANEN DE VRIJE LOOP” is uitgekomen (nu alleen nog 2^e hands te krijgen), en later in het Engels onder de titel: “TEARS A KEY TO E REMEDY” is uitgegeven (alleen nog via internet te bestellen).