Een gevoelig onderwerp, ik geef het toe, maar ik ga er toch een stukje over schrijven op gevaar af over te komen als de oude man die ik nu eenmaal geworden ben. Wat mij in elk geval opvalt is dat op elk terrein snelheidswinst het belangrijkste item lijkt te zijn. Zo moeten de elektronische communicatiesystemen – ja, inderdaad, de computers – steeds sneller worden en steeds meer dataopslag te krijgen, waarbij die data blijkbaar steeds sneller gecombineerd en verwerkt moeten kunnen worden.                               Nu kan ik me voorstellen dat wetenschappers en administrerende bedrijven daar baat bij hebben, maar ik niet. Ik gebruik mijn computer om af en toe een betaling te doen en daarbij kan het me echt niet schelen of het bedrag nu vandaag of pas morgen daar aankomt waar ik het naar toe heb gestuurd. Ook gebruik in mijn computer om te schrijven. Wie regelmatig mijn blogs leest weet in elk geval dat ik mij nooit sterk heb gemaakt voor meer snelheid of meer opslagcapaciteit. Lettertjes nemen in het computergeheugen niet overdreven veel ruimte in, dus wat ik met terabytes aan geheugen moet zou ik niet weten. Als ik alles wil volschrijven wat ik nu nog aan geheugenruimte heb moet ik de komende twintig jaar 24 uur per dag doorschrijven ( ik tik met maar twee vingers).                                                                                                Nu begrijp ik wel dat de fabrikanten het verkopen het gemakkelijkst afgaat als ze elke keer iets nieuws te bieden hebben, maar wat de laatste tijd blijkbaar een beetje zoek begint te raken is het onderscheid tussen features en benefits.                                        Wat zeg je, ben je dat ook een beetje vergeten?                                                                Ik leg het uit: de features van een ding, wat het ook is, zijn de opsomming van wat het ding allemaal kan. De benefits zijn altijd voor iedereen die iets aanschaft persoonlijk namelijk wat je eraan hebt, of het voor jou nuttig is.                                                            En nu moet je voor de aardigheid eens kijken naar de features van een paar zaken vol modern technisch vernuft die je recentelijk hebt aangeschaft. En vergelijk dat nu eens met wat je ervan gebruikt. Tien tegen één dat je meer dan de helft niet gebruikt, maar je hebt er wel voor betaald, omdat het ding zoveel kon.

Snel, sneller snelst is in het hele leven doorgedrongen. Weet je nog dat je vroeger op de fiets naar school ging? Altijd had je zowel op de heen – als op de terugweg wind tegen. Dus je spaarde en met je verjaardag kreeg je er nog wat bij en dan kocht je een fiets met versnellingen. Daarmee kon je met wind mee onverantwoord hard rijden, maar het ging lekker, tot je een keer noodlottig met iets in aanraking kwam dat weinig meegaf, waarna je pas drie maanden laren weer op je inmiddels gelukkig gerepareerde fiets kon stappen en intussen beter begrepen had waarvoor die versnellingen nu waren.

Welnu, ook in de fiets heeft de immer gretige industrie het aanbieden van steeds weer nieuwe features doorgevoerd. Eerst waren het de oudere mensen wier conditie het niet meer toeliet dat ze op de fiets aan het verkeer deelnamen die de motivatie vormden voor de fiets met elektrische trapondersteuning. Inderdaad, voor die mensen is het misschien een zegen, want in de fietstas gaan meer en zwaardere boodschappen dan wanneer je met die zware volle tas moet lopen, omdat je niet meer genoeg kracht hebt om te fietsen.                                                                                                                    Goed dan, voor de wat krachteloos wordende mens die nog wel in staat is om het overzicht in het verkeer te houden en die ook op twee wielen zijn evenwicht nog kan bewaren is de ‘elektrische fiets’ misschien een zegen. Mensen die niet lijden aan krachtverlies en die toch zo’n fiets kopen moeten er echter rekening mee houden dat hun prestatievermogen snel terugloopt omdat ze zich bij het fietsen noch nauwelijks hoeven in te spannen. Ik spreek uit ervaring moet ik helaas zeggen. En het is natuurlijk niet klaar, want de fabriek Nooitgenoeg gevestigd te Handelismooi brengt nu forensenfietsen. Met heel weinig inspanning kun je met een gangetje van rond vijfenveertig kilometer per uur de afstand naar je werk binnen een straal van rond dertig kilometer gemakkelijk binnen een uur overbruggen. Hartstikke gezond man, lekker buiten. Natuurlijk ben je niet getraind op die hoge snelheden, dus als het even mis gaat dan breek je tenminste serieus wat botten. Bovendien hoort niemand je ook nog aan komen dus heb je een beste kans om tegen die slome sukkels aan te rossen.                Als je op je scootertje zou gaan dan horen ze in elk geval nog, maar dan vervuil je natuurlijk weer de lucht.

Vaak moet ik nog denken aan die jongens en meiden die van Texel en van Wieringen naar onze HBS in Den Helder kwamen. Elke dag op de fiets. Een rot end weg vonden wij altijd, maar die gasten waren nooit ziek. Volgens mij horen er geen features en wel heel veel benefits bij gezonde inspanning.