Alleen samen… en een beetje nostalgie.
Herinner je je die eerste keer nog dat Rutte samen met de Jonge die persconferentie voor de tv hield. Hij herhaalde toen een wat mij betreft storend aantal keren dat wij alleen samen het virus gingen verslaan. Wat hij toen zei en nu vaak nog herhaalt was en is onzin. Niet alleen om het feit dat virussen niet worden verslagen om de simpele reden dat we niet met zelfstandig levende tegenstanders te maken hebben. Virussen worden namelijk door ons eigen lichaamscellen vermenigvuldigd. Daar kun je ziek van worden en daartegen is van alles te doen, onder meer de behandeling met Hydroxychloroquine en zink die minister de Jonge vanaf het begin verbood. Maar goed, daarover heb ik meer dan voldoende geschreven.
Vanmorgen werd ik echter wakker met het gevoel dat er in die uitdrukking: ‘Alleen samen’ iets niet klopt. De uitdrukking is een contradictie, een tegenspraak. Alleen is namelijk niet samen en samen is niet alleen. En als je dan in het zelfde flauwekul verhaal ook nog eens gaat roepen dat we een nieuw normaal hebben met anderhalve meter afstand van elkaar, dan staat “alleen” geheel alleen en zeker niet samen, want samen horen we bij elkaar samen raken we elkaar aan schudden we elkaar de hand, kussen we elkaar op de wangen en knuffelen en huggen we, want daarmee geven we elkaar energie en warmte. Het “samen” van Rutte is alleen. Het mag niet samen heten, het is armetierig net als de hele reeks van regeringsverklaringen.
Dat deze pandemie, die eigenlijk helemaal geen pandemie is, maar gewoon een kunstmatige virusbesmetting met een verborgen bedoeling, heb ik al vaker geschreven. Dat het allemaal zo lang duurt is de schuld en de bedoeling van de regie achter dit kabinet. Heel langzaam dringt het besef van de bedoeling van deze wereldwijde regie tot steeds meer mensen door: een totale reorganisatie van de economie, waarin zoveel mogelijk kleine economische eenheden kapot gemaakt moeten worden ten gunste van de grote financiële wereldspelers.
Nu houden de grote spelers in dit verdorven spel zich in hun waanwijsheid vaak nog voor dat ze met iets goeds bezig zijn, maar iedereen die enig gevoel voor natuurlijke en harmonische ontwikkeling heeft merkt natuurlijk dadelijk op dat het kunstmatig doen uitsterven van soorten – of het nu om planten en dieren of om kleine economische eenheden gaat – uiteindelijk alle natuurlijke communicatie en voedselketens gaat vernielen op een manier die niet meer kan worden hersteld. Het streven dat middels het World Economic Forum vorm wordt gegeven mist alle warmte en alle kleine en o zo belangrijke kansen tot ontplooiing en zelfstandig en eerlijk voorzien in het eigen levensonderhoud. Alles wat ooit sterk en gezond moet worden moet niet gedwongen worden opgelegd, maar langzaam groeien en sterk worden door missers en fouten te herstellen, ervan te leren. Deze wanstaltige poging om binnen korte tijd onze wereld en onze economie, maar ook onze manier van leven en met elkaar omgaan te veranderen is gedoemd uit te lopen op een ramp. Helaas hebben wij mensen een historisch kromme en kreukelige manier om met rampen om te gaan. Bijna altijd in de geschiedenis van onze soort werd dat oorlog, steeds grotere oorlog.
Als we er niet in slagen om weer samen te zijn en het hele “alleen” uit te bannen, dan vrees ik dat we binnenkort nog slechts met verlangen kunnen terugdenken aan hoe ons leven was tot 2020.
Ik weiger echter om pessimist te worden, want ik vind dat wij samen en zeker niet alleen nog in staat moeten zijn om de arrogante globalisten een halt toe te roepen en een lesje koesterend en liefdevol geduld te leren.