In alle tijden hebben mensen om de macht andere mensen beschuldigd en vaak vals beschuldigd. In onze eigen vaderlandse geschiedenis is vaak oorlog geweest. Eenmaal zelfs 80 jaar, 1568 tot 1648. Dat was de vrijheidsoorlog tegen de overheerser van toen, Spanje. Tijdens die oorlog was er – waarschijnlijk omdat het geld op was – een pauze van 12 jaar (1609 tot 1621) en wonderlijk was dat we toen van de gelegenheid gebruik maakten om maar weer eens flink ruzie met elkaar te maken. Daarbij werd ook flink naar macht gestreefd, waarbij er een zo gloeiende haat tot uiting kwam tussen stadhouder Prins Maurits en de oude staatsman Johan van Oldenbarneveldt die 80 jaar oud was. Door complotten en omkoperij werd de ouder staatsman ter dood veroordeeld. De dichter Joost van den Vondel schreef daarover het onderstaande gedicht als een politiek pamflet.
Er is niets nieuws onder de zon.
Het Stockske van Joan van Oldenbarnevelt,
Vader des Vaderlants
Myn wensch behoede u onverrot
O STOCK en stut, die, geen’ verrader,
Maer ’s vrydoms stut en Hollants Vader
Gestut hebt op dat wreet schavot;
Toen hy voor ’t bloedigh zwaert most knielen,
Veroordeelt, als een Seneka,
Door Neroos haet en ongena,
Tot droefenis der braefste zielen.
Ghy zult noch, jaeren achter een,
Den uitgangk van dien Helt getuigen,
En hoe Gewelt het Recht dorf buigen,
Tot smaet der onderdruckte steên.
Hoe dickwyl streckt ghy onder ’t stappen
Naer ’t hof der Staeten stadigh aen
Hem voor een derden voet in ’t gaen
En klimmen, op de hooge trappen:
Als hy, belast van ouderdom
Papier en schriften, overleende,
En onder ’t lastigh lantspack steende!
Wie ging, zoo krom gebuckt, noit krom!
Ghy ruste van uw trouwe plichten,
Na ‘et rusten van dien ouden stock,
Geknot door ’s bloetraets bittren wrock:
Nu stut en styft ghy noch myn dichten.
petervanoosterum 