Eeuwenlang hebben jullie strijdende partijen van twee kanten gefinancierd, om de winst natuurlijk. Zo leek het altijd net als of anderen de agressors waren. Je had winnaars en verliezers, nou ja, en jullie natuurlijk, de oorlogswinstmakers.

In 1945 moeten jullie kennelijk al begrepen hebben dat het bekende spelletje niet meer zou werken. Het zou te veel gaan opvallen. Wij zouden met zijn allen gemerkt kunnen hebben dat jullie er altijd al achter zaten. Dus, uitgekookt als jullie natuurlijk zijn – anders had je niet op zo’n doortrapte manier alle bezit naar je toe geharkt – hebben jullie nu maar besloten het zelf te doen, nou ja, stiekem dan hè. Jullie doen nu net of er een erge ziekte is die bestreden moet worden en waarvoor alle mensen zich iets moeten laten inspuiten.

Ik wil jullie toch even laten weten dat ik jullie smerige spelletje doorheb: de genoemde ziekte hebben jullie zelf gemaakt. Het is geen erge ziekte hoor, maar al jullie helpertjes zeggen van wel. Daarom maken jullie eigen farmabedrijven nu miljarden gifspuiten klaar waaraan mensen na kortere of langere tijd sterven. Die gifspuiten laat je ze natuurlijk wel zelf betalen. Rotstreken eigenlijk, zeg nou zelf.

Maar, beste wereldelite, wat ik eigenlijk zeggen wil is dit: jullie denken dat je overal mee weg komt en dat de wereld van jullie is, maar dat is niet zo, want de wereld is van ons. En dat je met deze rotstreken deze keer niet wegkomt daar gaan jullie op een uiterst pijnlijke manier achter komen.