Ik geef toe dat ik er tamelijk lang over heb gedacht voor ik in actie kwam.Ongeveer twee jaar geleden liet ik een oogarts die gespecialiseerd was in glaucoom (groene staar) een kleine ingreep aan mijn rechter oog doen. Er werd een soort ventieltje geplaatst omdat de vloeistofdruk in het oog steeds weer opliep. Dat moet voorkomen worden, want door die hogere druk gaan de zenuwuiteinden in het netvlies dood. Dat laatste schijn dan soms een groenachtige verkleuring van het vocht in de oogbol te geven. Vandaar ‘groene staar’. Nou ja, met dode zenuwuiteinden kun je niet zien.

Tja, hoe kom je aan zoiets, want ik had het gelukkig maar in één oog. Met zekerheid is dat niet te zeggen, zei de oogarts, maar in mijn geval kwam het waarschijnlijk door een eerdere operatie in het oog. Jaren eerder kwam ik bij weer een andere oogarts omdat ik met mijn rechteroog een kronkel zag in verticale lijnen die toch echt recht waren.

‘U heeft een macula pucker’, zie de arts, ‘dat is een kreukje in het vliesje dat over de gele vlek ligt. Dat kan niet zo blijven want dan wordt u blind aan dat oog.

De operatie duurde een uurtje en er werd maar direct een staarlensje in gezet, want als je in een oog gaat rommelen dan ontwikkelt de staar zich sneller, zei de behandelende arts.

Maar ja, ik kwam van de regen in de drup, want na die operatie liep de druk in het oog steeds op. Hoe dat nou toch kwam? Dat wisten de oogartsen geen van alle. Wel wisten ze dat het wel vaker gebeurde na een pucker operatie. Oogdruppeltjes moesten uitkomst brengen, maar die werkten niet of ik werd er hondsberoerd van. Niet getreurd, er waren meer mogelijkheden. Zo heb ik een aantal injecties in het oog gehad – ja het oog was dan wel verdoofd natuurlijk – maar dat hielp ook niet. De laatste oogarts die het met medicijnen probeerde gaf me pilletjes waardoor ik helemaal verstopt raakte en uiteindelijk met de grootste moeite weer met laxerende pillen aan de gang moest. Een van de oogartsen had het idee dat er met een laser in de binnenhoek van het oog een aantal keren geschoten moest worden, want dat hielp ook wel vaak. Niet bij mij in elk geval.

In mijn rechter oog had ik nog tachtig procent zicht en met een nieuwe bril met een prisma in beide glazen kon ik weer goed zien en ook dingen vangen die naar me toe werden gegooid. Maar de druk bleef oplopen.

Toen sprak de glaucoomspecialist: ‘dan kunnen we nog maar één ding doen en dat zal zeker helpen. We kunnen een soort overdruk ventieltje in het oog plaatsen. Dan zal de druk in het oog niet verder oplopen.

Nou, blind aan mijn rechteroog vond ik geen aantrekkelijk idee. De operatie vond plaats, nu een jaar of twee geleden. Had ik eigenlijk al gezegd dat ik voor de operatie tachtig procent zicht in dat oog had en dus normaal met twee ogen kon kijken? O ja hier boven, ik zie het staan. Na de operatie was de druk inderdaad eindelijk gedaald, maar ik zag bijna niets met dat oog. ‘Dat gaat in een half jaar terug naar normaal’, zei de arts.

‘Maar…’, begon ik.. ’Nee, maak je nu maar geen zorgen, het komt echt goed. Nou ja, bij de derde controle zaten we al op dertig procent. Maar er was toch iets raars. Wat ik met mijn rechteroog zag had heel weinig te maken met wat ik met mijn linkeroog zag. Goed, het was een heel zwak beeld, maar het viel niet samen en het bewoog en de tegengestelde richting van waarin ik mijn hoofd draaide.

Mijn bril met een prisma in beide glazen heb ik maar weggedaan, want als je met één oog kunt zien en dat oog wordt een beetje een andere kant op gestuurd, dan word je daar verbazend duizelig van. In mijn goede oog draag ik nu een multifocale contactlens, waardoor ik in elk geval weer langer kan lezen en ook niet meer steeds duizelig ben en neig te vallen.

Ik heb trouwens mijn leven lang gemerkt dat je als het om medische zaken gaat vaak zelf met de oplossing moet komen en in elk geval niet dom aan het handje moet meelopen.

Vorige week dacht ik: ‘het is toch eigenlijk te gek. Een arts verprutst mijn rechter oog en ik blijf dan maar zoetsappig alles met één oog doen. Weet je wat, ik ga die mensen in die oogkliniek in Hilversum netjes de kans geven om het zij iets te verbeteren, hetzij met een voorstel tot compensatie te komen. Per slot van rekening is het een medische misser en dan ga je dus eerst terug naar de man die het gedaan heeft.

Ik stuurde een nette uitgebreid geformuleerde klacht met toedracht en de effecten naar de klachtenlijn van die club. Binnen een paar dagen had ik een allervriendelijkste mevrouw aan de telefoon die ook direct een afspraak maakte met een van de artsen daar. Nee, de arts die mij had geopereerd die werkte daar niet meer. Nu had ik van vrienden al gehoord dat ze ook niet zulke fantastische ervaringen hadden met deze arts.

Hoe dan ook, vandaag was het zover. Om half drie had ik een afspraak. Mooi dacht ik, die stomme mondkapjes waarvan mensen alleen maar ziek worden zijn gelukkig afgeschaft en als ze die toch willen dan heb ik in elk geval mijn bewijs dat ik het niet kan dragen. Dat bewijskaartje heb ik altijd bij me.

Daar stonden we dan voor de balie, mijn vrouw wil in zulke gevallen altijd mee, want twee horen meer dan één. Het werd een trieste nep corona tegenvaller. De hele wachtkamer zat daar vol met onherkenbare gemaskerden. Ik moest dat ook. Mijn vrouw had de mombakkes al weer uit haar tasje gehaald. Maar weet je, ik wens niet gepiepeld te worden. Ik wil geen mondkapjes dragen die bewijsbaar meer kwaad dan goed doen. Als ik aan een toneelstuk wil mee doen word ik wel lid van een toneelvereniging. Het slaafachtig volgen van nutteloze en zelfs schadelijke richtlijnen…mensen kom op. De enige echte weg naar vrijheid is ongehoorzaamheid, schreef ik laatst in zo’n venstertje op Facebook. Ik gehoorzaam niet aan domme en schadelijke bevelen.

Ik ben daar weggelopen, want de mevrouw achter de balie wilde dan wel dat ik me als een covid patiënt liet behandelen (soort paria waarschijnlijk)

Ik begin ongelooflijk de pest te krijgen aan het zielige slaafse gedrag van het medische volkje.

Morgen ga ik een kijken of een letselschade advocaat misschien nog iets van een compensatie voor het verlies van een oog voor me kan regelen.

Zou mooi zijn.