Ken je die uitdrukking nog, je voor een karretje laten spannen? Dat betekent zoveel als: je hebt je laten gebruiken om iets voor iemand anders te bereiken waarbij je zelf eigenlijk geen belang had en waarmee je het achteraf bezien waarschijnlijk niet echt eens bent. Kortom je hebt je laten beetnemen op jouw kosten.

Tot nu toe was het altijd zo dat je dat karretje niet letterlijk moest opvatten. Ongetwijfeld stamt de uitdrukking uit een tijd dat zware lasten, bedoeld als handelswaar nog met menskracht moesten worden verplaatst en waarbij dan de eigenaren van de handelswaar op de kar liefst zo weinig mogelijk wilden betalen voor de benodigde spierkracht. De mensen die zich dan voor het karretje lieten spannen waren doorgaans arme drommels die wel moesten, omdat ze anders niets te eten hadden. Nu ja, de letterlijke karretjes die aan de basis stonden van de uitdrukking komen op onze wegen en straten niet meer voor, hoewel ik vaak wel te doen heb met de arme, vaak Noord-Afrikaanse jongens die tegen betaling per stuk vaak met een eigen of geleasete bestelwagen dagelijks veel te veel pakketten moeten rondbrengen. Ik wil het hier echter hebben over een nieuw soort karretjes van een type dat nog slechts kort op de markt is en dat zeker bedoeld is om handelswaar te vervoeren.

Enkele jaren geleden ontving de Nederlandse hoogleraar Ben Feringa de nobelprijs voor scheikunde. Hij was er met zijn team in geslaagd een zeer klein karretje te maken dat bestaat uit slechts enkele moleculen. Nu worden er met behulp van de scheikunde veel meer dingen samengesteld die uit moleculen bestaan, maar Feringa en zijn team maakten een moleculair vrachtwagentje dat kan worden ingebracht in de bloedbaan door middel van een injectie en dat vervolgens van buitenaf kan worden bestuurd.

Tja, wat moet je dan met zo’n vrachtwagentje, denk je misschien. Het eerste waar ik dan aan moet denken is een heel oude sciencefiction film – misschien heb je hem ooit gezien – waarbij via een bedacht proces, daar is het tenslotte sciencefiction voor, een onderzeeër compleet met bemanning zodanig wordt verkleind dat hij net als dat karretje van Feringa nu kon worden ingespoten om in het lichaam van iemand een taak te gaan verrichten die alleen met behulp van slimme mensen ter plaatse in dat lichaam verricht kon worden. Heel spannend verhaal, want er ging natuurlijk van alles mis. Er zaten helaas enkele mensen aan boord die de hele missie wilden saboteren. Kortom een verhaal, waarvan we nu kunnen zeggen: het was toekomst muziek maar nu is het toch werkelijkheid geworden, al gaat er dan geen bemanning mee op de karretjes, want we sturen vanaf de buitenkant via monitoren.

Als ik zelf dit soort dingen lees dan word ik altijd helemaal enthousiast, dromer en fantast die ik ben. Natuurlijk denk ik dan in al mijn liefdevolle goedwillende braafheid, altijd het beste en meest gezondheid bevorderende voor de mensheid wensend, nooit aan lelijke en slechte en gevaarlijke dingen. Mijn dromen in gezondheidsland zijn altijd vóór en nooit tegen welbevinden. De harde werkelijkheid is echter anders, heel anders dan deze brave dromer met al zijn lieve bedoelingen zich voorstelt.

De echte realiteit waar ik niet van houd, maar die ik helaas wel onder ogen moet zien is die van die ezel die zich voor een karretje heeft laten spannen. Er zit een stok over zijn rug gebonden aan het eind waarvan een lekkere wortel vlak voor zijn neus hangt. Hij kan er net niet bij, maar als hij naar voren stapt verplaatst de wortel zich mee naar voren. Kortom, hij is een echte ezel en hij trekt de kar op basis van een loze belofte. Een aardige vergelijking, vind je niet? Maar eh… ja… goed. Maar wie is dan die ezel en van wie is die kar en wat is die wortel dan?

Laat ik maar beginnen met het belangrijkste in deze vergelijking, de wortel al was het alleen maar omdat het woord wortel een soort basis of begin aangeeft. Nou ja, hoe dan ook, die wortel is de beloning, dat waarnaar je streeft, dat wat je graag wilt, maar ook dat wat je wordt beloofd.

Nu hebben de huidige buitengewoon knappe reclame technieken er een handje van om ons van allerlei dingen te beloven waarvan op de keeper beschouwd doorgaans maar weinig echt uitkomt. Kampioen hierin vind ik altijd de industrie van cosmetica voor vrouwen, waarin we dagelijks op de televisiereclame kunnen volgen hoe een lief, maar door zorgen gerimpeld gezichtje na enkele behandelingen met crème Hatseflats plotseling weer de jeugdige aantrekkelijkheid vertoont die haar zo maar twintig jaar jonger doet lijken. Ik denk dan stiekem meestal: oppassen mannen, kat in de zak, maar dat is niet aardig, ik geef het toe.

Maar helaas zit de wereld vol met wortelen die ons onbereikbaar voor de neus worden gehouden en waarvoor we gedachteloos de kar blijven trekken. Die kar is onder andere die van BigFarma. De wortel is de belofte van gezondheid en het ver van ons weg houden van ziekte en dood. Kort gezegd is de belofte deel van deze tekst: blijf mijn producten gebruiken, stop er nooit mee en je zult lang en gezond leven. De waarschuwing die bij veel van de producten van BigFarma gegeven wordt is deze: stoppen met het gebruik van dit middel kan tot ernstige verergering leiden. Tja, je kunt al nooit bij die verdomde wortel komen en nu wordt er ook nog gedreigd wat er mis kan gaan als je stopt met het trekken van die rot kar.

Nu ik dan toch weer terug ben bij het karretje moet ik niet vergeten de euforie die mij aanvankelijk in mij naïeve onschuld deed juichen toch weer iets te temperen. Tja, ‘met de jaren komt het verstand’ zeggen ze wel eens; ‘en verdwijnt de onschuld’ moet je er maar achter denken. Dat karretje van Ben Feringa is namelijk niet geprogrammeerd om alleen dingen te vervoeren waar we beter, blijer en gezonder van worden. Het kan wel hoor, maar het hoeft niet per se. Je kunt die karretjes ook laden met heel gemene troep die bijvoorbeeld ook naar je hersenen gestuurd kan worden. Het punt is namelijk dat die karretjes klein genoeg zijn om de zogenaamde bloed-hersen barrière te passeren. Dat is een filter in de bloedvoorziening naar de hersenen dat ervoor moet zorgen dat de meeste gevaarlijke dingen onze hersenen niet kunnen bereiken. Die karretjes kunnen er echter door en ze kunnen worden geladen met van allerlei stoffen die je binnenkrijgt, bijvoorbeeld via de lucht of via het drinkwater of via allerlei kant en klaar gefabriceerd voedsel of via allerlei wegen die ik nog niet gezien en bedacht heb.

En nu wil het geval, nou ja ik heb het ook maar van horen zeggen, wel van meerdere mensen trouwens – en daarbij zaten ook een paar zeer geleerde deskundigen op het gebied van immunologie en virologie – dat die nieuwe experimentele vaccins die BigFarma nu met hele dure reclamecampagnes aan ons opdringt – onder andere van dat soort karretjes bevatten.

Ik weet natuurlijk niet hoe jij erover denkt, maar ikzelf heb toch liever niet dat bij mij kruiwagentjes via de 5G besturing mijn hoofd worden binnen gereden die van mij een soort gehoorzame zombie, of erger maken. Wat vind jij? Vergeet ik nog bijna te vertellen wie die ezel is en wie die kar. Of heb je dat inmiddels wel begrepen?