Het begint er grimmig uit te zien op ons wereldje. Het merendeel van de bevolking lijkt met succes bang te zijn gemaakt door de aanstichters van het wereldwijde bedrog over dat zogenaamd dodelijke virus. En nu kan ik in mijn eentje of zelfs in samenwerking met een groeiende groep tijdig ontwaakten wel gaan roepen dat het allemaal bedrog is, dat ik dat vanaf het begin al wist toen hydroxychloroquine werd verboden, een geneesmiddel waarvan later moest worden toegegeven dat er niets mis mee was en dat het mensenlevens kon redden, maar het was te laat. De knappe, maar o zo slechte campagnemakers voor de wereldpandemie hadden hun huiswerk heel goed gedaan. Ze wisten als geen ander dat je met enkele slimme boodschappen bijna alle eenvoudige mensen bang kunt maken. Ook wisten ze dat goed gezaaide angst niet verdwijnt als blijkt dat de reden voor de oorspronkelijke angst er eigenlijk niet was. Angst bij alle mensen die er geen verstand van hebben – en wie heeft dat wel – verandert dan in een soort angstig wantrouwen. Je hoort mensen dan zeggen: ‘ja nou, het is dan misschien allemaal niet zo gevaarlijk als ze eerst dachten, maar je kunt nooit weten. Ik blijf toch voorzichtig. Monddoekjes voor want het houdt allicht iets tegen en we hoeven elkaar toch ook niet steeds aan te raken en handen te geven? Waar is dat nou eigenlijk ook voor nodig?’

Herken je de redenering? Heel gewone nuchtere mensen zijn op deze kennelijk aansprekende wijze van een warme knuffelende samenleving, waarin we elkaar geestelijk en lichamelijk warmte gaven, afgedreven in koude wantrouwige onaanraakbaarheid.

Ik heb wel eens geschreven dat het bij welzijn en gezondheid misschien een heel klein beetje gaat om logisch denken, maar vooral om fysiologisch denken. Dat kan helaas niet iedereen. Zo wordt ons immuunsysteem, wat we nodig hebben om ons te verdedigen tegen vijandige virussen en bacteriën, versterkt door het steeds weer in aanraking te laten komen met al die vijanden. Oefening maakt sterk. Dat geldt zeker voor ons immuunsysteem. Vaccinatie kan er in het beste geval voor zorgen dat er tijdelijk wat meer specifieke afweerstoffen worden gemaakt, maar die verdwijnen ook weer als de besmetting waarvoor ze bedoeld zijn niet meer plaatsvindt. Wat wel altijd blijft werken – en dat heeft niets met vaccinatie te maken – is de andere negentig procent van ons immuunsysteem, ALS WE HET TENMINSTE BLIJVEN OEFENEN DOOR STEEDS WEER NIEUWE VIJANDEN BINNEN TE KRIJGEN. Anders gaat het systeem achteruit en op den duur verloren. Dat laatste is wat er nu bij heel veel brave mondkapjes dragende contact – en gezelschap vermijders in hoog tempo aan het gebeuren is. Al die voorzichtige en wantrouwige mensen zijn onbedoeld bezig zichzelf zwak en ziek te maken. En kritisch als ik ben vraag ik me af of dat soms de achterliggende bedoeling is.      

Goed, geloof het of niet, maar als het om onze lichamelijke afweer, ons immuunsysteem gaat dan is voorzichtigheid niet de moeder van de porseleinkast, maar juist de ruige sportschool van de open lucht in het gezelschap van heel veel andere mensen (en elke dag voldoende van de juiste vitamines en mineralen natuurlijk) voorzichtig vermijdingsgedrag is op den duur dodelijk.

Boven dit stuk schreef ik “Scenario”. Daarmee bedoel ik dat ik van plan ben hier te beschrijven wat ik denk dat er op onze wereld aan het gebeuren is of meer in het bijzonder, welk plan ik denk dat er in werking is getreden en hoe ongelukkig slecht voorbereid wij daarin staan.

Nieuwsgierig als ik ben zoek ik altijd naar bronnen die mij kunnen vertellen waar, hoe en waarom wij eigenlijk zijn ontstaan. In dat verband heb ik hier al enkele malen geschreven over een volk dat qua ontwikkeling ons mogelijk vele eeuwen vooruit was en is, de Anunnaki die hier kwamen van de planeet Niburu, een planeet die wel bij ons zonnestelsel hoort, maar in een enorme elliptische baan in meer dan 3500 jaar om onze zon draait. Inderdaad, wij zijn er nooit geweest, we hebben er ook geef vakantiefoto’s van, maar volgens de geschiedenis op de Soemerische kleitabletten zijn die reusachtige mensen hier geweest om goud te delven dat ze kennelijk nodig hadden om zeer fijn verdeeld (waarschijnlijk als ionen) in hun atmosfeer te verspreiden.

De man die zijn hele leven heeft gewijd aan het ontcijferen van al die kleitabletten heet Zecharia Sitchin. Een belangrijke volgeling van hem is doctor Chris H. Hardy die studeerde aan de Princeton Universiteit. Naar aanleiding van het werk van Zecharia Sitchin schreef zij het boek: DNA of the Gods, met als ondertitel: The Anunnaki, creation of Eve and the alien battle for humanity.

Waar het op neer komt is dat uit de op de kleitabletten beschreven geschiedenis blijkt dat de Anunnaki geen aardige vriendelijke mensen waren. Ze waren jaloers op elkaar en maakten om het miste of geringste ruzie. Zeker waren er goedwillende en ook technisch zeer hoog ontwikkelde leiders, maar die hadden het driftige, jaloerse volk niet echt in de hand. Dat de atmosfeer van hun thuisplaneet voortdurend reparatie behoefde was ongetwijfeld het gevolg van hun eigen oorlogen die ze met onder andere atoomwapens voerden. Kortom, geen leuke mensen om op visite te vragen. Maar het wordt nog een stuk erger. Dat goud delven wat ze in zuidoost Afrika deden daarvan kregen de Anunnaki werkers – natuurlijk zaten er ook tamelijk simpele zielen tussen – schoon genoeg. Ze staakten. Maar ja, dat goud hadden ze wel nodig. Toen is volgens de verhalen het idee geboren om van de hier levende mensachtige apen een genetisch verbeterde versie te maken die juist voldoende verstand had om het werk in de goudmijnen te kunnen overnemen. Het eerste exemplaar dat lukte was een meisje. Uit de bijbel kennen we haar als eva, die dus niet gemaakt was uit een rib van Adam, maar waarvoor ze vermoedelijk stamcellen hebben gebruikt uit een van hun eigen ribben.

Kijk, in het licht van de kennis van nu wordt zo’n verhaal een stuk geloofwaardiger. Als je bedenkt dat onze eigen wereldelite graag ziet dat ons DNA een tikkeltje wordt veranderd door aan een vaccin messenger-eiwit RNA toe te voegen, dan begrijp je misschien dat onze eigen kopgroep qua rotstreken onze scheppers begin in te halen.

Maar even, om dit stuk hier nu niet te lang en daardoor onleesbaar te maken. Uit de Soemerische kleitabletten en uit het genoemde boek van Chris Hardy blijkt dat de Anunnaki driftige jaloerse en gewelddadige lieden waren die hier kwamen om te halen wat ze op hun eigen planeet niet of niet voldoende hadden. Dat is op zich geen raar of ongeloofwaardig verhaal. Maar als je dan in het begin van de Bijbel leest dat God de mens schiep naar zijn beeld en gelijkenis en je realiseert je dat er niet God, maar de Anunnaki had moeten staan en dat ze onze apenlijfjes met hun eigen DNA op pimpten, dan hoef je jet toch eigenlijk niet af te vragen waarom sommige elitaire groepjes een nog erger egocentrisch kutkarakter hebben dan de rest van ons. Ik veronderstel dat het grote voorbeeld van de makers toch nooit helemaal verloren kan zijn gegaan.

Dit stuk zal een vervolg moeten krijgen. Omwille van de beknoptheid moet het geen lang stuk worden, maar de consequenties zullen wel besproken moeten worden in een vervolg dat ik later zal schrijven.