Eén groot probleem hebben we bij het omgaan met alle goed bedoelde, maar helaas buitengewoon stupide uitpakkende maatschappelijke ideeën: inertie, letterlijk massatraagheid en in dit geval letterlijk de traagheid van het vermogen van de massa om van gedachten te veranderen of beter nog om wendbaar mee te denken als een inzicht om evidente redenen onjuist blijkt. We zien dat op allerlei terreinen gebeuren. Wel gaat het hier om maatschappelijke terreinen die overduidelijk economische wortels hebben en dan ook in hoge mate van invloed zijn op de economie. De gevolgen zijn doorgaans op zijn minst vervelend en op zijn ergst rampzalig.

Met grote kapitale inspanningen is de westerse wereldbevolking in doorsnee ervan overtuigd geraakt dat zij er als groep verantwoordelijk voor is dat het klimaat op een manier verslechtert die de ondergang van de mensheid kan betekenen. Uiteraard zal elk redelijk denkend mens met enig inzicht in de historie van onze planeet uit zichzelf wel denken dat het zo’n vaart wel niet zal lopen, maar eerstens zijn er van dat soort mensen gewoon niet genoeg en vervolgens leiden de economische belangen, gehanteerd door malafide Ngo’s tot uitgekiende psychologische oorlogvoering tegen een ieder die tegen het gewenste narratief ingaat. Kortom, de massa beschouwt je als een onverantwoordelijke parasiet op onze wereld als je de mening van inmiddels meer dan negenduizend klimaatwetenschappers verkondigt die, gesteund door geschiedenis en overvloedige bewijzen vertellen en uitleggen dat het hele klimaatrampscenario één grote leugen is met het krijgen van veel macht en geld als overduidelijke bedoelingen. De bekende Amerikaanse schrijven Marc Twain heeft eens in een wijze opwelling gezegd dat het eenvoudiger is om een heel volk voor de gek te houden dan om mensen te doen inzien dat ze voor de gek gehouden zijn. En waarom is dit nu dan waarschijnlijk een waarheid die, veel eerder en ernstiger dan dat het klimaat, zo ongelooflijk veel schade aan onze wereld zou toebrengen? Tja, waarom… Eigenlijk is het antwoord op deze vraag betrekkelijk eenvoudig te geven. Het toepassen is echter een heel ander verhaal.

In de huidige maatschappelijke context en machtsverhoudingen hebben machtsbeluste en zeer kapitaalkrachtige instituties met gebruikmaking van voortdurende psychologische misleiding en angst veroorzakende beïnvloeding ervoor gezorgd dat het merendeel van de bevolking wel gelooft dat het klopt wat ons is voorgekauwd betreffende de beweerdelijke kwalijke invloed van de mens op het klimaat. Om de overigens onzinnige gedachten bijvoorbeeld over het klimaat levend te houden worden storende demonstraties georganiseerd. Uiteraard is de kern van een dergelijke groep betaald. Verder treedt de politie ertegenop. Het lijkt dus allemaal net echt. Wat daarbij ook geweldig goed uitkomt is dat er bijvoorbeeld demonstraties zijn van boze boeren die van hun land gezet dreigen te worden op basis van een al even idiote stikstof politiek. En die demonstraties zijn wel echt en ook hinderlijk, maar zeker terecht.

Ja, in dit geval neemt het laten we zeggen wat minder doorgestudeerde deel van het geïndoctrineerde volkje beide demonstraties serieus en gaat iedereen naar huis met de diepe bezorgdheid in het hart en in de helaas volkomen onterechte zekerheid dat CO2 en Stikstof het voortbestaan van de menselijke beschaving bedreigen, terwijl het omgekeerde aanzienlijk dichter bij de bewijsbare waarheid ligt.

Wat is dus, als ik deze redenering volg nu de meest geëigende kans dat wij mensen – zoals de corrupte aanstokers van de angsten om de toekomst ons voortdurend voorliegen – inderdaad schuldig zijn aan misschien niet de totale ondergang van de planeet, maar toch een aanzienlijke verslechtering van het leefmilieu en de beschikbaarheid van voldoende en gezond voedsel? Wel heel eenvoudig, dan moeten we doorgaan met luisteren naar en gevolg geven aan het aanhoudende leugenachtige betoog van de klimaatactivisten en alles wat daarmee samenhangt. Let nu op: onze aandacht wordt op het ogenblik op een desastreuze wijze afgeleid door twee oorlogen dicht in onze buurt. Oorlogen leiden de aandacht af, maar wist je dat al enkele honderden jaren – en zeker in deze en de vorige eeuw – alle oorlogen van twee kanten door de zelfde kapitaalverschaffers worden gefinancierd.

Als het niet zo op een ongelooflijk doortrapt complot zou lijken, dan zou je toch beginnen te denken dat die klimaatleugenaars en die oorlogsfinanciers een gezamenlijke agenda hebben. Nee, natuurlijk hebben ze mij die agenda ook niet laten zien. Maar, verdomme mensen, denk nou toch zelf eens na voordat het allemaal niet meer hoeft.