Het is me al vaak opgevallen dat als het bovenstaande onderwerp ter sprake komt iedereen altijd spontaan zegt dat je wat moet over hebben voor de minder bedeelde mensen. Als ik naar de televisiereclame kijk wordt ik elke dag weer geconfronteerd met dure campagnes die ons aanmoedigen om voor werkelijk allerlei doelen de portemonnee te trekken. Alle mogelijke ziekten moeten kennelijk bestreden worden met geld dat via het publiek bij elkaar gebedeld wordt. Van een jaar of dertig geleden herinner ik mij nog de campagne: “Help polio de wereld uit”. Er werden acties, maar ook uitgebreide feesten georganiseerd waarbij de opbrengsten besteed zouden worden aan onderzoek. Overigens is het wel nuttig om eens uit te zoeken waarom vaccinatie oplichter Bill Gates alweer een aantal jaren geleden met een zogenaamd wetenschappelijk team India is uitgezet toen hij daar bezig was om een nieuw poliovaccin te testen. Kijk maar eens op het internet. Grote kans dat het nieuws over deze misdaad is weggecensureerd.

Als je een normaal vriendelijk en medemenselijk mens bent dan denk je natuurlijk nooit onvriendelijke dingen over zulke inzamelingsacties. De belangrijkste vraag wat mij betreft is echter: welke wereld gaat er schuil achter dit soort acties?

Merkwaardig, waard om op te merken dus, is het gevoel dat de acties beogen op te wekken. Bij de acties die geld beweren in te zamelen om daarmee geneeskundig onderzoek te doen is angst natuurlijk het gevoel dat het meeste geld oplevert. Laten we bijvoorbeeld eens kijken naar een ziekte als Alzheimer, een ziekte die uit het niets en ook met heel kleine symptomen begint. Een ziekte ook die de een wel en de ander niet treft, terwijl er tot nu toe op geen enkele manier is vast te stellen wie er gevoelig voor is en waarom. Een ziekte waarvan we bovendien weten – dat wordt ons tijdens zo’n actie ook heel duidelijk gemaakt – dat de incidentie jaarlijks toeneemt. Van deze ziekte wordt door meer dan voldoende aandacht in de media ook duidelijk dat de verschijnselen niet alleen mensonterend zijn, maar ook een dodelijk beloop hebben.

Het gevoel, de gedachte ‘het kan mij ook overkomen’, doet mensen de beurs trekken en uit de al dan niet spaarzame financiële middelen offeren.

Heel vaak – en dat is het kwalijke aspect aan praktisch al dit soort acties – is dat er professioneel wordt geworven. Altijd worden collectes en andere fondswervingsactiviteiten.

Uitgevoerd door mensen die daarmee in hun levensonderhoud voorzien. Hierdoor verdwijnt altijd een groot deel van de vlijtig door goedwillende collectanten, waaronder vaak ook kinderen in de zakken van de wervende organisatie als “kosten” waardoor een beduidend kleiner deel overblijft voor het gemelde doel. Als dit resterende deel van de fondswervingsactie eenmaal bekend is kan het ook heel verhelderend zijn eens te kijken naar kosten die bij voorbeeld samenhangen met het salaris van de directeur van de stichting en de kosten voor de huisvesting, de personeelskosten en de kantoorkosten.

Kortom, heel veel van het bruto ingezamelde bedrag voor zogenaamd goede doelen komen terecht in het betrekkelijk luxe kostenpotje van de organisatoren en uitvoerders van de acties.

Al die stichtingen: de hartstichting, de hersen stichting, Alzheimer, Reuma, Kinderen in oorlogsgebieden. Allemaal ontroerende ellendige omstandigheden waar juist het kleine beetje geld dat u nog kunt besteden in deze steeds duurder wordende samenleving, daarvan wordt u door de media dagelijks duidelijk gemaakt dat u dat moet offeren omdat het ter leniging van al deze noden beter gebruikt kan worden dan wanneer u het zelf uitgeeft.

Toch zijn er enkele feiten die u mogelijk duidelijk kunnen maken dat u in veel gevallen door dit soort goede doelen acties gewoon bestolen wordt door gebruik te maken van leugens om medelijden op te wekken.

Neem de fondsenwerving voor de kankerbestrijding. Met geraffineerde bangmakerij worden belangrijke feiten uit het zicht gehouden: De kankerindustrie is welhaast de meest winstgevende tak van BigFarma. Hoofdbelang in deze industrie ligt bij de wereldomvattende Rockefeller organisaties. Deze manipulatieve stichtingen zijn doorgedrongen tot nagenoeg alle universiteiten. De Rockefellers hebben al vroeg in de vorige eeuw ontdekt, oliebaronnen als ze waren, dat aardolie niet alleen als brandstof kon dienen, maar dat je er ook medicijnen van kon maken. En om er nu voor te zorgen dat hun belangen niet geschaad konden worden, hebben ze door middel van allerlei slimme, maar vooral valse juridische processen ervoor gezorgd dat bijna alle goed werkzame natuurlijke geneesmiddelen en werkwijzen in het kwade daglicht van “kwakzalverij” kwamen te staan. De vroegere studie geneeskunde die er toe moest leiden dat je als een goed getrainde arts van de universiteit kwam heet tegenwoordig “de studie medicijnen”. Eigenlijk moet er staan Chemische medicijnen, want de rest wordt als kwakzalverij bestempeld.

De farmaceutische industrie is tegenwoordig bezig waanzinnig hoge prijzen te vragen voor middelen tegen zeldzame ziekten. Zo kon ik bij zoeken op het internet de prijs van het middel Kaftrio, dat mensen met de taaislijm ziekte goed helpt, niet vinden. Wel weet ik dat er eerder een middel voor deze patiënten was dat overigens lang niet altijd hielp waarvoor de fabrikant een prijs vroeg van € 197.000,– per jaar. Met andere woorden: ach ouders van een CF-kind, wil je dan zo graag dat je kind blijft leven? Dan steek je je maar diep in de schulden of je verkoopt je huis maar. Zie maar, het is ons probleem niet. Als je ons product – dat bij de fabricage overigens maar een fractie van de vraagprijs kost – wilt hebben voor je kind dan moet je betalen. En anders gaat je kind maar dood. Er zijn toch al te veel mensen op de wereld.

Beetje gechargeerd, het bovenstaande stukje? Nou, niet echt. Tegenwoordig verschijnt het ene na het andere boek over de criminele praktijken van de op het aanjagen van angst gebaseerde werk van BigFarma.

In dat verband beveel ik hier drie boeken aan van mensen met wie ik een levenslange verontwaardiging deel betreffende de onuitroeibare leugenfabriek die de gezondheidszorg goeddeels is geworden.

1. De Giftige Naald van Eleanor Mc Bean

2. Dodelijke Medicijnen van Peter Götzsche

3. De Medische Omerta van Jim Reekes

Overigens is er nog een hele bibliotheek van werken over dit onderwerp

Wat je in deze drie werken kunt lezen is dat in elk geval de zogenaamde medische wetenschap bol staat van bedriegerij en winstbejag en niet van het oprechte streven om ons gezond te maken. Het belang ligt bij zieke mensen. Aan gezonde mensen valt niets te verdienen, behalve dan als je ze bedriegt en zegt dat ze absoluut jou spullen moeten gebruiken omdat ze anders ziek worden. Dan moet je natuurlijk wel zorgen dat ze niet doorkrijgen dat je liegt dat je barst.

Mooi, de medische misstanden heb ik voor vandaag wel weer even behandeld. Dan is er nog een financiële valkuil – nou ja er zijn er natuurlijk meer. De ergerlijkste vind ik echter de Postcode Loterij en de Vrienden Loterij. Voor deze bedriegerij worden jaarlijks vele miljoenen uitgegeven aan de meest irritante reclame campagnes. Veruit het meest geld vloeit hier in de zakken van de organisatoren. Ze zijn zelfs nog te beroerd om echt goed spelende acteurs voor de zogenaamde prijswinnaars te nemen. Maar goed ze verkopen in ieder geval geen zotte quatsch over je kansen om gezond door het leven te komen. Daarom laat ik het aan jou over of je daar je geld in wilt weggooien.