Vanmorgen in het bekende programma op Nederland één kwam tot mijn verbazing maar ook tot mijn blijdschap een onderwerp aan het bod waarmee ik inmiddels al meer dan twintig jaar bezig ben. Er werd namelijk verteld dat voor het diagnosticeren van de ziekte van Parkinson het analyseren van de spreekstem voldoende zekerheid bood en dat de methode mogelijk voldoende mogelijkheden biedt om andere aandoeningen te diagnosticeren.

Laat me eerst maar kort samenvatten wat ik zelf al twintig jaar doe met het geluid van de spreekstem. Ik was en ben er namelijk van overtuigd dat het geluid van onze stem en van de omringende geluiden overigens een belangrijke invloed op onze lichaamsfuncties uitoefent.

In onze door de farmacie overheerste gezondheidscultuur die gaat over prikken of slikken als het om geneesmiddelen gaat is natuurlijk – zoals ik al snel tot mijn teleurstelling merkte – weinig ruimte voor een dergelijk ogenschijnlijk vergezocht idee. Ik zal proberen mijn beweegredenen om met dit vergezochte idee toch twintig jaar door te gaan proberen te onderbouwen.

Ons lichaam bestaat voor het grootste deel tot bijna 90% uit water. Als we bijvoorbeeld merken wat er overblijft wanneer na een crematie de urn wordt opgehaald is dat meestal niet veel meer drie à drie en een halve kilo en daar zitten dan de verbrandingsresten van de kist ook nog bij. Dat we voor een groot deel uit water bestaan wordt daarmee duidelijk bewezen. Water is echter niet samendrukbaar volgens de wetten van de leer van de hydraulica. Dat betekent dan ook dat elk geluid dat water in ons lichaam in trilling brengt en de grootste, want meest nabije trillingsbron is de eigen stem. Maar tevens zal die trilling in al die lichaamsvloeistof van invloed zijn op de stem. Maar ook zullen afwijkingen eigenaardigheden, maar ook ziekteverschijnselen van invloed zijn op de klank van de stem.

Ik bedacht vervolgens – het was vergezocht, ik weet het – dat het mogelijk moest zijn om met klanken die in de stem ontbraken een genezend effect te bereiken. Opnieuw, ik geef het helaas toe, geen idee waar de huidige medicijngerichte geneeskunde blij van wordt, want als je iets met klanken kunt genezen worden er geen winstgevende medicijnen verkocht. Het is mij dan ook pijnlijk duidelijk dat de grote medicijnenlobby (je weet wel, van die coronaprikken) helemaal niet op mijn geluidstherapie zit te wachten.

Hierboven is een spectrum analyse te zien van vijf minuten spraak van een man van rond de zestig jaar. De getallen in de verticale lijn geven de geluidsterkte aan. De getallen in de horizontale lijn het aantal trillingen per seconde. Met grafieken zoals deze kan ik dus precies zien bij welke frequentie de stem het minder goed doet, waar de stem minder kracht heeft.

Nou dat is leuk, zul je misschien zeggen, dan weet je dat, maar wat moet je ermee.

Welnu, daar kwam dan mijn gedurfde fantasie naar buiten. Ik dacht: misschien worden die dips in het stemvolume wel veroorzaakt door een lichamelijk gebrek…en vervolgens: misschien kan dat lichamelijke gebrek wel verbeteren door extra die klank toe te dienen met die frequentie waarvan we in de spectrumanalyse kunnen zien dat hij minder sterk is.

Twintig jaar lijkt een lange tijd maar is toch niet zo heel veel als je alleen werkt. Geld voor personeel heb ik nog nooit gehad en zoiets fantasierijks als dit vindt bij alle gebaande paden ook weinig belangstelling en weinig zin om te investeren in groot onderzoek.

Hoe dan ook, door een mooi wervend bericht in de Amersfoortse krant van mijn eerste proefpersoon werd ik uitgenodigd om mijn verhaal te komen vertellen in het radioprogramma Cappuccino dat toen elke zaterdagmorgen te beluisteren was. Dat leverde mij in een week tijd twintig proefpersonen op.

Na al die jaren heeft mijn onderzoek in elk geval één bemoedigend resultaat opgeleverd: Ademhalingsproblemen, ouderdomsemfyseem lieten door toediening van de juiste klankfrequenties in praktisch alle gevallen verbetering zien. Zo ging mijn eerste proefpersoon van 19% vitale capaciteit waardoor hij de hele dag extra zuurstof nodig had naar 33% vitale capaciteit, waardoor hij alleen als hij van huis ging het zuurstoftankje nodig had.

Ik kan lang en enthousiast uitweiden over dit onderwerp wat wel een belangrijk deel van mijn levenswerk is geworden. Dat nu door anderen ook is ontdekt dat de stem nauwkeurige diagnostische mogelijkheden biedt is in feite eeuwenoude kennis. De Veda’s uit het oude India maakten al gewag van het feit dat de “goede genezer” aan de stem van de zieke kon horen wat er aan de hand was. Nu wordt het straks technisch mogelijk, uiteraard door heel veel vergelijkend onderzoek, enorm geld besparende diagnostiek te bedrijven met behulp van gestandaardiseerde spectrumanalyse van de stem.

Hopelijk zien nu meer mensen de fantastische mogelijkheden van de spectrumanalyse van de stem. Snelle en nauwkeurige medische diagnosetechniek zal in onze vergrijzende samenleving een enorme besparing op de kosten voor de gezondheidszorg kunnen opleveren. Heel welkom want tot nu toe wordt het elk jaar alleen maar duurder.

Ik zit langzamerhand niet meer te wachten op luidkeelse erkenning. Ik hoop alleen dat dit onderwerp zoveel aandacht krijgt dat we er allemaal efficiëntere geneeskundige ontwikkelingen door kunnen beleven. Stel je voor, ik fantaseer maar door, je praat vijf minuten in een diagnose apparaat en je weet onmiddellijk wat er met je aan de hand is en wat er ook meteen aan gedaan kan worden. Nou ja, meestal dan…