Een populist zal ik nooit worden want ik heb een hekel aan goedkope en half ware argumenten om maar het onderbuikgevoel van mensen aan te spreken. Helaas zeggen populisten ook vaak dingen die wel waar zijn al zijn ze dan vaak ingebed in verhalen die ons nationalistische gevoel moeten aanwakkeren met uitspraken die duidelijk moeten maken dat anderen buiten ons land op een slimme manier gebruik maken van onze onoplettendheid en goedgelovigheid. Geert Wilders is daarin een absoluut talent.

Nadat de Europese Unie tot stand is gekomen is er voor ons als Nederlanders vaak heel ongemerkt toch heel veel veranderd. Wat we natuurlijk allemaal weten is de verandering die de overgang van onze gulden naar de Euro heeft veroorzaakt. O zeker, het is handig dat je overal in Europa met het zelfde geld kunt betalen. Privé is het handig als je met vakantie gaat en zakelijk is het handig omdat er geen onderlinge koerswisselingen zijn. Als je echter niet met vakantie gaat en ook geen bedrijf hebt waarmee je dingen importeert of exporteert, dan merk je waarschijnlijk op dat alles een beetje duurder is geworden. Die euro, die toen in 2002 nieuw was kostte twee gulden twintig. Als je in 2002 in je stamkroeg een biertje bestelde moest je tweeguldenvijfentwintig afrekenen. Nu betaal je voor dat zelfde biertje twee euro vijfentwintig, dat is wel 2,2 maal zoveel. De waarde van het gemiddelde inkomen probeert dat verschil te compenseren, maar ik hoor toch regelmatig klachten dat het inkomens verhaal behoorlijk achter loopt. Nou ja, langdurige kinderziektes?

Maar er zijn ergere dingen. Ik noem het gemakshalve altijd maar de ambtenarenziekte. Een ambtenaar is ergens voor aangesteld, het is voor de gewone burger vreselijk ondoorzichtig, maar ambtenaren zijn, zo lijkt het, voortduren bezig met het maken en toepassen van steeds maar regels die allemaal gaan over wat jij als burger mag en moet.

Nu hebben we hier in Nederland al een behoorlijk topzwaar ambtenaren apparaat die vertellen en verzinnen wat…nou ja, wat ik hierboven schreef, en dat is al heel wat. Nu hebben we echter een Europese regering en een Europees parlement en Europese ambtenaren die voortdurend proberen de regels en bepalingen in alle aangesloten landen gelijk te trekken en dat lukt natuurlijk alsmaar niet, want die landen zijn erg verschillend en ook lang niet allemaal even rijk, maar dat is nog niet het ergste. Net als onze eigen ambtenaren proberen die Europese ambtenaren, daartoe aangespoord door de Europese commissies (dat zijn eigenlijk Europese ministeries waarvan de baas geen minister maar commissaris heet) ook voortduren nieuwe regels en bepalingen te maken. Die bepalingen en regels proberen ze dan weer bij de regeringen van de landen door de strot te duwen, want we zijn toch één Europa en we moeten allemaal het zelfde….Hallo, bent u daar nog?

Al moeilijk genoeg tot dusver, dacht ik, maar er is meer. In al die Europese organisatie kringen zitten mensen die heel vaak bezig zijn met hun eigen belangetjes in plaats van het belang van de Unie.

Er was een verkiezing wie voorzitter van de Unie zou moeten worden. Wij hadden een kandidaat, waarvan ik in mijn onwetendheid dacht: dat moet hem zijn, Frans Timmermans, spreekt zeven talen – natuurlijk dan wel een typische alfa, meer verstand van taal dan van rekenen maar goed, als voorzitter van de Europese unie kan hij in elk geval bijna iedereen verstaan, toch? Maar dat ging niet door want hij werd van de weg gereden door een inmiddels drieënzestigjarige mevrouw, die oogt als begin veertig en die ooit medicijnen heeft gestudeerd, maar nooit dokter is geworden. Zij, Ursula von der Leyen, geboren in België, maar getrouwd met een Duitser ging de politiek in. Onder Angela Merkel is ze onder andere korte tijd minister van defensie geweest, maar zij voldeed daar niet zo erg, begreep ik. Twee jaar geleden bij die verkiezing waar ik het daarstraks over had werd ze ineens nou ja eigenlijk de minister-president van Europa. Ik denk dan altijd: waarom wil jij dat nou eigenlijk als zestiger, getrouwd met een welgestelde wetenschapper (waarover straks), moeder van vier kinderen. Nou ja en meer van dat soort masculine overwegingen mijnerzijds, waarvoor bij voorbaat excuses. Maar er is toch net iets meer te zeggen over Ursula en dat meerdere heeft ten diepste te maken met persoonlijke belangen. Luister en huiver:

Ursula is getrouwd met Heiko von der Leyen en Heiko is medisch directeur van Orgenesis, een Amerikaans biotechbedrijf dat gespecialiseerd is in “celgebaseerde vaccins” en gentherapiën. Het bedrijf wordt gezien als leidend op dat terrein en reken maar dat de Pfizers, de Janssens, de Biontechs en wat heb je allemaal nog meer voor winst beluste farmaceuten die ons zonder uitzondering graag willen volspuiten met experimentele troep. Nou, met die Heico is Ursula dus gerouwd. Ursula heeft laatst ook gezegd dat het tijd is om te gaan praten over een totale Europese vaccinatieplicht. En dan denk ik, wantrouwig als ik ben: dat heeft ze niet zelf verzonnen. Wat ik denk dat er gebeurd is? Nou, een tijd geleden zei Heiko tegen zijn charmante vrouwtje: schat, het is je gelukt. Je hebt nu als je het goed doet alle Europese touwtjes in je schattige gemanicuurde handjes. Niet laten vallen hoor, want ik heb een dringend verzoek aan je. Je weet dat ik eigenlijk de bovenbaas van al die nieuwe vaccins ben en volgens mij kun jij mij helpen. ‘Wat kan ik voor je doen, heerlijke man van mij,’ zei Ursula toen, terwijl ze haar warme hand op de zijne legde. ‘Nou’ zei Heiko, ‘het is eigenlijk helemaal niet zo ingewikkeld wat ik graag wil, maar je bent nu de machtigste vrouw in Europa, en kun jij nou niet gewoon, zo langs je neus weg zeggen dat een vaccinatieplicht voor heel Europa een idee is wat in elk geval besproken moet worden. Ursula keek Heiko diep in de ogen en zei: ach mijn schat, als ik jou daar blij mee maak…

Nou ja, zo iets denk ik dan, want belangrijke misstanden worden vaak aan tafel of in bed verzonnen.