Nostradamus (eigenlijk Michel de Nostredame; (Saint-Rémy-de-Provence, 23 december 1503, Salon-de-Provence, 2 juli 1566) was een Frans apotheker. Volgens vele bronnen zou hij ook arts zijn geweest, hoewel hij uit de Faculteit der Geneeskunde van Montpellier is gezet. Zoals veel van zijn collega’s uit de renaissancetijd beoefende hij ook de astrologie. Hij is vooral bekend als ziener, en als auteur van Les Prophéties.Volgens zijn aanhangers heeft hij de Wereldoorlogen, Napoleon, Hitler, het communisme, terrorisme in Europa en vele andere zaken voorspeld. Het belangrijkste wat ons nog te wachten zou staan is de komst van de persoon Chiren. Dit zou een Europeaan zijn, die langdurige wereldvrede zou brengen.

Het bovenstaande stukje heb ik even geleend van Wikipedia, omdat deze geheimzinnige historische figuur door veel van zijn aanhangers een groot voorspellend vermogen wordt toegerekend. Anderen merken kritisch op dat zijn voorspellingen die in de vorm van verzen gedaan werden wel erg vaag zijn en misschien voor meerderlei uitleg vatbaar.

Wonderlijk is het in ieder geval wel, dat in onzekere tijden zoals we nu beleven dat een naam als die van Nostradamus weer opduikt. Op het ogenblik heerst onder een groot deel van de bevolking angst en onzekerheid. Angst die voornamelijk georganiseerd is rondgestrooid met behulp van alle media, angst dus die bedoeld is, al dan niet met feitelijke redenen.De onzekerheid, die net als de angst de gezondheid van de mens aantast en verzwakt heeft natuurlijk te maken met de vrees voor economische rampspoed, waardoor de bestaanszekerheid wordt bedreigd.

Een schrale troost kunnen we misschien vinden in de woorden die werden toegedicht aan de Griekse wijsgeer Heraclitus die gezegd zou hebben: de oorlog is de vader van alle dingen. Een opmerkelijke gedachte wanneer we deze proberen toe te passen op het ontstaan der dingen. En dan, als oorlog de vader is, wie is dan de moeder. Het antwoord op die vraag zal waarschijnlijk ‘de mensheid’ zijn, die onder de druk van oorlogsgevaar tot het uiterste van haar creatieve mogelijkheden gedreven wordt. De geschiedenis laat inderdaad vele voorbeelden zien van ontwikkelingen die het gevolg waren van oorlog, of daardoor in ieder geval weren versneld. Denk aan kernenergie, ruimtevaart, maar ook de ontwikkeling van antibiotica. Hoewel van de laatste helaas gezegd moet worden dat de graaierigheid van BigFarma ervoor gezorgd heeft dat die ooit zo heilzame ontwikkeling helaas zijn eindpunt alweer heeft bereikt doordat de overvloedige toepassing en de verkoop van overjarige ramsjpartijen het merendeel van de bacteriën die er vroeger mee konden worden bestreden thans immuun voor nagenoeg alle preparaten is geworden.

Misschien dan nu eerst even iets over de perioden van ogenschijnlijke vrede, die toch steeds weer een aanloop bleken te zijn naar een volgende oorlog. De eerste grote storm die door Europa ging en die weliswaar geen wereldoorlog genoemd werd omdat nagenoeg alle oorlogshandelingen in Europa plaats vonden, was de poging van Napoleon om Europa te verenigen onder zijn leiding. Napoleon was een strateeg van formaat, zoals bleek uit zijn eerste verrichtingen als veldheer en legeraanvoerder. Wat we in elk geval aan hem te danken hebben is de standaardisering van maten en munteenheden in een tiendelig stelsel. De officiële meter, gemaakt van platina ligt in een museum in Parijs. Het getuigt mijns inziens nog steeds van visie om in maten en munten een tiendelig stelsel in te voeren. Het is echter in de verste verte niet genoeg om een groot Europa tot stand te brengen waarbinnen de volkeren tevreden en in harmonie een centrale leiding accepteren. Verder vertilde deze kleine maar bovenal militaire dromer zich natuurlijk enorm aan Rusland, waar hij, ondanks het feit dat er zoveel historische goede contacten met Rusland waren grote weerstand ondervond tegen inlijving in de Franse grandeur. Deze napoleontische droom eindigt in 1815 in Waterloo, waarna Napoleon werd verbannen naar St. Helena, omdat men de ervaring had dat een meer nabij gelegen verbanningsoord. Napoleon niet weerhield een nieuwe greep naar de macht te doen, zoals zijn verbanning naar Elba liet zien. Napoleon had in ieder geval de eigenschappen die nodig zijn om een volk dat lang onderdrukt is geweest te enthousiasmeren. Vervolgens krijgen we in Europa een periode van – ach, ik zou het vrede willen noemen, maar dat is waarschijnlijk te mooi benoemd – laten we zeggen geen grote oorlog. Hoewel, in 1830 komen de Belgen in opstand tegen Koning Willem I van Nederland, een oorlogje dat al bij al negen jaar voortsukkelt. Dan breekt er in Nederland een tijd aan dat men in diplomatieke kringen eigenlijk een beetje genoeg heeft van de almachtige koning die maar afhankelijk van zijn stemming zijn eigen besluiten kan doorvoeren. In 1844, vijf jaar na het einde van de Belgische opstand, Besluit Jan Rudolf Thorbecke, samen met acht geestverwanten dat de manier waarop het land wordt bestuurd moet veranderen. Waar het natuurlijk op neer kwam was dat deze negen mannen vonden dat het regeren van het land niet door één persoon met wat adviseurs moest gebeuren. Deze negen mannen onder leiding van Thorbecke schreven de grondwet die nog steeds geldig is en die in 1848 bepaalde dat ons land een parlementaire democratie zou worden, waarin de koning slechts een bescheiden functie vervullen zou. Deze gebeurtenis zou misschien het best omschreven kunnen worden als een stille omwenteling, hoewel ik veronderstel dat de toen heersende koning, Willem II toch wel even heeft moeten slikken.

Van 1815 tot 1830, de Belgische opstand was het betrekkelijk rustig. In 1848 hebben we hier dan de stille revolutie waarbij ons land een grondwet krijgt. Nou ja die grondwet, daaraan is na die tijd nog behoorlijk gesleuteld, onder meer over het kiesrecht. Vrouwen hadden in die tijd eigenlijk helemaal geen recht als het op verkiezingen aankwam. Misschien is het eigenlijk het beste om te zeggen dat er eigenlijk altijd een klein beetje oorlog was. Er was strijd om de gelijke rechten van mannen en vrouwen. Er was strijd om ten tijde van de industriële revolutie de rechten van de werkers zeker te stellen, waardoor de vakbewegingen ontstonden. Is dat oorlog? Nou ja, er waren af en toe best wel geweldsuitbarstingen, maar als we van oorlog spreken dat zijn er altijd heel grote groepen en/of landen bij betrokken.

Dan, in 1914 breekt de eerste wereldoorlog uit. De aanleiding was dat een Servische terrorist in Sarajevo de Oostenrijkse kroonprins, Frans Ferdinand, doodschoot. In werkelijkheid waren er al allerlei bondgenootschappen die een gloeiende hekel hadden aan de opstandige Serviërs die op hun beurt weer een verbond met Rusland hadden. Officieel begon Rusland die oorlog, maar Duitsland volgde al snel. Nederland bleef in die oorlog neutraal, hoewel de strijdkrachten wel gemobiliseerd waren. Honderdduizenden Belgen ontvluchtten in die tijd hun land, waar de oorlog in alle hevigheid woedde, naar Nederland. Zelf waren wij toen nog maar met zeven miljoen Nederlanders, maar we bleken totaal geen moeite te hebben met het opvangen van onze gevluchte buren.

Dan is die oorlog bijna afgelopen. Duitsland heeft smadelijk verloren en moet zich aan vernederende vredesvoorwaarden onderwerpen, naar we nu weten een politieke fout van de eerste orde. We kennen allemaal de uitspraak: sla nooit een man die op de grond ligt. Hij kan opstaan. Overigens begint aan het einde van WO I de virale pandemie, de Spaanse griep, die onlosmakelijk met oorlog verbonden geraakt. Er zijn veel theorieën over de manier waarop de ziekte hier kwam. Min of meer vast lijkt te staan dat Amerikaanse soldaten die een bepaalde vaccinatie hadden gekregen en die hier de oorlog kwamen helpen beëindigen de ziekte meebrachten. Achteraf vastgesteld is echter dat het ging om een virus dat ons immuunsysteem niet herkende. Miljoenen slachtoffers waren het gevolg. Nergens heb ik kunnen vinden dat er opzet in het spel was bij deze pandemie. Wat echter wel opzet is, is dat de herinnering aan deze gruwelijke pandemie die meer dan honderd jaar geleden plaatsvond dankbaar door de huidige wereldelite wordt gebruikt om de schijn te wekken dat het huidig covid-19 virus net zo gevaarlijk is. En dat is absoluut niet waar. Het leek misschien wel enigszins op het latere Hiv-virus dat vrij snel na binnenkomst in het menselijk lichaam zijn spikes verloor en daardoor niet door het immuunsysteem werd herkend. De Spaanse griep heeft ruim een jaar huis gehouden en er wordt wel beweerd dat honderd miljoen mensen er aan stierven. Maar – en dat had in het geheugen van ons allemaal vast moeten zitten – de griep verdween uit zichzelf. Anders dan tegenwoordig, waarbij op onverantwoordelijke wijze de gevolgen van een betrekkelijk onschadelijk virus door allerlei opzettelijk fout ingrijpen alleen maar erger worden gemaakt. Ik durf zelfs de bewering aan dat helemaal niets doen en de mensen hun eigen – of simpele in de apotheek verkrijgbare middelen laten gebruiken vele malen minder schade zou hebben aangericht dan nu is gebeurd. In ieder geval is het voorstelbaar dat de Spaanse griep zo sterk om zich heen kon grijpen in een bevolking die geleden had onder vier jaar oorlog, wat niet bevorderlijk voor de conditie geweest kan zijn.

In 1918 eindigt de eerste grote oorlog en alles en iedereen is het erover eens, dit mag nooit meer gebeuren. De Volkenbond wordt opgericht met als doel oorlog te vermijden. Ik denk dat in de euforie na die eerste wereldoorlog waarbij ruim vijfendertig miljoen doden vielen, de geesten van de gewone mensen rijp waren voor het ideaal van een vreedzame wereld. Het was in die tijd dat taalwetenschappers een nieuwe taal ontwierpen die bedoeld was om de taal van de hele wereld te worden, opdat alle mensen elkaar zouden verstaan. Natuurlijk kreeg die taal de naam van de taal van de hoop of te wel Esperanto. Ik herinner mij uit mijn jeugd, vlak na de tweede wereldoorlog nog mensen die met behulp van het Esperanto internationale contacten onderhielden. Een mooie, maar wat naïeve poging die dan ook is doodgebloed.      In de jaren daarop, de periode die we kennen als het interbellum, de periode tussen de twee wereldoorlogen bleek echter al snel dat de Volkenbond niet veel meer dan een wassen neus was. Daarbij kwam de economische crisis van de dertiger jaren die met name Europa, maar ook Amerika in bittere armoede dompelde. In Europa had Duitsland het het zwaarst te verduren vanwege de harde sancties die het land bij de vrede van Versailles had opgelegd gekregen. Het was dan ook niet verwonderlijk dat juist in Duitsland de geesten rijp konden worden gemaakt om op te staan tegen de toenemende armoede. De groep Thule, waarvan Adolf Hitler de stem naar buiten was kon daardoor de macht grijpen. In een boek van de Nederlandse onderzoeker en schrijver Robin de Ruiter las ik dat Hitler in zijn jonge jaren in Engeland werd opgeleid in het gebruiken van zijn talent als spreker en volksmenner hetgeen het wakker maken van de verontwaardiging in het volk zou worden, zodat de bereidheid groeide door middel van een aanvalsoorlog terug te nemen wat men ging geloven dat onrechtmatig was afgenomen.

De Duitsers die als gevolg van de nijpende en dagelijks erger wordende armoede Hitler gingen volgen in zijn Nationaal Socialisme (het Nazidom) werden rijp gemaakt voor een oorlog. Maar, als er geen grootscheepse financiële hulp was geweest, was het hele verhaal op niets uitgelopen. Wat er namelijk in werkelijkheid gebeurde is even simpel als onbegrijpelijk doortrapt. Een kleine groep mensen, ik noem namen als Rothschild en Rockefeller (er zijn er meer) zeg maar de rijke elite, heeft geen belang bij vrede. Zij verdienen aan oorlog, enerzijds doordat ze goeddeels eigenaren zijn van de wapenindustrie, maar ook door partijen die conflicten met elkaar hebben (overigens vaak in het geheim door de elite gecreëerd) te financieren en leningen te geven, waarmee partijen op oorlogssterkte kunnen komen, maar waarmee tevens hoge schulden worden opgebouwd. De elite weet natuurlijk heel goed dat oorlog voeren de partijen straatarm maakt en dat de schulden doorgaans onmogelijk terugbetaald kunnen worden. Landen die door oorlog verarmd zijn moeten dan vaak belangrijke bezittingen afstaan aan de zogenaamde multinationals die in handen van de elite miljardairs zijn, die daardoor steeds rijker worden. Ik durf de bewering aan, die ik ook wel door anderen heb horen uiten, dat alle oorlogen altijd door de rijkste mensen op Aarde tweezijdig worden gefinancierd. Zij, de rijke wereldelite die alle multinationals bezitten denken alleen maar aan winst maken ten koste van de rest van de mensheid.

Wij, in ons gezapige landje denken elk jaar op vijf mei dat we al zo lang vrede hebben en dat het ons daardoor allemaal best goed gaat. Schijn bedriegt echter. Tot nu toe was het niet aantrekkelijk voor de elite om een nieuwe wereldoorlog te beginnen. De behoefte aan oorlogswinsten kon worden gestild met tientallen grotere en kleinere conflicten. Denk aan de Koreaanse oorlog en daarna de Vietnam oorlog die onder Franse leiding begon en later door de Amerikanen werd voortgezet en dan is er natuurlijk het altijd oorlog voerende midden Oosten. Kortom er worden altijd weer mogelijkheden gecreëerd om geld te verdienen aan oorlog. En de mensen, wordt daar dan geen rekening mee gehouden? Tot nu toe niet. Mensen zijn namelijk vervangbaar, ze krijgen kinderen die ook weer oorlog kunnen voeren als ze er groot genoeg voor zijn.

We zijn echter in een soort eindstadium aangekomen. Alles wat op de gebruikelijke manier tot opeisbare schuld gemaakt kon worden is nu voor meer dan negentig procent in handen van de wereldelite. Natuurlijk kunnen ze nog wel oorlogen financieren, maar ze kunnen er niet of nauwelijks meer rijker van worden. Daarom is het nu tijd voor iets nieuws, iets wat de macht over alle mensen op de wereld rechtstreeks in handen van de wereldelite speelt.

Er is een oud, maar goed bewaard en in stand gehouden bedreiging tevoorschijn gehaald, een bedreiging die bij de overgrote meerderheid aanslaat. In de voorgaande jaren is er al de nodige tamtam gemaakt als er een griepperiode aanbrak door zogenaamde virologen. Denk dan aan mensen als Ab Osterhaus en Marion Koopmans. Omdat de term “viroloog” de indruk wekt dat we met artsen van doen hebben kijkt de meerderheid van het volk benauwd als zij hun waarschuwingen en hun prognoses van wat er allemaal aan verschrikkelijks kan gebeuren publiekelijk naar buiten brengen. De waarheid is echter dat deze virologen diergeneeskunde hebben gestudeerd en nimmer de hippocratische eed als arts voor mensen hebben afgelegd en bovendien aantoonbaar financieel belang hebben bij de handel in vaccins. Deze mensen laten zich, gedreven door eigenbelang voortdurend horen, ondersteund door de media die allemaal in de zelfde handen zijn als de bedrijven die al die volstrekt overbodige vaccins produceren en daarmee de overheden die er gedwongen in meegaan op onverantwoordelijke wijze de economieën van de landen ontwrichten en tot de bedelstaf brengen. Dan is uiteindelijk het zelfde doel bereikt wat met een oorlog kan worden bereikt: schulden die niet meer betaald kunnen worden. Regeringen worden op die manier zetbaasjes van de miljardairskliek die, naar steeds meer blijkt, de feitelijke macht op de wereld heeft.

Dit is het waarschijnlijke eindspel wat nu wordt gespeeld. De macht op de wereld, de elite, streeft naar de totale zeggenschap over alle volkeren op Aarde. Om het beeld compleet te maken moet er ook nog bij worden vermeld dat een heel belangrijke kern van de elite behoren tot de groepering van de zogenaamde eugenetici. Zij willen niets meer of minder dan alle menselijk leven dat niet nuttig is in hun ogen vernietigen. Op de monumentale stenen op een heuvel in de Amerikaanse staat Georgia staat hun ideaal duidelijk gebeiteld. De wereldbevolking moet worden teruggebracht naar een half miljard. Zij vinden dus dat er acht miljard mensen er niet zouden moeten zijn. En om hun menig en plannen kracht bij te zetten zijn ze nu bezig mensen wijs te maken dat ze nodig gevaccineerd moeten worden tegen een gevaarlijke ziekte (die in werkelijkheid niet bestaat) maar waarbij de vaccinaties in toenemende mate leiden tot de plotselinge en afschrikwekkende dood van de arme mensen die volkomen ten onrechte vertrouwen hadden in hun overheid en de medische stand.

Ik ben van mening dat we deze misdadigers stevig de voet dwars moeten zetten.