Wegen naar binnen, ingangen naar het wezenlijke van de mens, van mij, van wellicht iedereen, vormen mijn grootste zoekopdracht. Naar binnen om te voelen wat wordt gevoeld, te zien wat wordt gezien, te horen wat gehoord wordt, te ruiken wat wordt geroken, te proeven wat wordt geproefd en tenslotte, te weten wat geweten wordt, van elkaar, van elk ander.                                                                                                             Opnieuw, zoals je ziet, open ik op dezelfde wijze. Waarom?                                                 Ach, weet je, hoe dichter je bij elk ander kunt komen, hoe begrijpelijker en ook veiliger die ander is en hoe meer die ander blijkt niet zo erg anders te zijn dan jij zelf bent.                   De weg naar binnen die ik nu ga beschrijven is daarvan naar mijn mening het meest extreme voorbeeld.                                                                                                                 Ik heb het over de Yuen methode. Deze weg naar binnen werd naar het westen gebracht vanuit de oosterse Shaolin traditie door Dr. Kam Yuen.

De oppervlakkige toeschouwer die Dr. Yuen of een van zijn leerlingen aan het werk ziet zal mogelijk bij zichzelf denken dat er iets van een vreemd soort hocus pocus wordt toegepast. Je ziet mensen behandeld worden met in ernst variërende klachten en je ziet en hoort ook van henzelf dat de klachten plotseling verdwenen zijn. Tijdens deze behandelingen, waarvan er heel veel op YouTube te volgen zijn kun je zien hoe mensen in enkele stappen van hun klachten worden bevrijd.

Ik ben een bijna onbedwingbaar nieuwsgierig mens als het om genezen gaat en toen ik las over de mogelijkheid een trainingsweekend in deze techniek te volgen heb ik die kans met beide handen aangegrepen.

Er was een vriendelijke Engelse dame die ons de demonstratie en instructie gaf. We waren met een groep van ongeveer twintig mensen op deze workshop en wat er gebeurde grensde hier en daar aan het ongelooflijke. Zo was er een gezette oudere dame die vanwege haar versleten rug en heupen met twee krukken liep en die na een heel korte behandeling van onze instructrice geen krukken meer nodig had en die ook de volgende dag zonder krukken binnenkwam nadat ze een flinke trap had bestegen om op de etage te komen waar de cursus plaats vond.

Onze instructrice vertelde ons dat zij in Engeland eigenlijk dit werk meestal met paarden deed. Bezitters van paarden kwamen bij haar wanneer de paarden klachten vertoonden, kreupel – of anderszins ziek waren. Zij hielp paarden genezen en had daar een bloeiende praktijk in. Er kwamen geen medicijnen aan te pas. Ook kostte het, tot ieders verbazing, weinig tijd. Voor de duidelijkheid: een paard kun je niets wijsmaken.

Met wat ik nu probeer te vertellen, besef ik, bevind ik mij op de uiterste grens van het geloofwaardige. Ik realiseer me heel goed dat jij, die naar mij luistert of die deze tekst leest, straks misschien denkt: ‘tot nu toe leek hij best verstandig, maar nu is hij waarschijnlijk toch in sprookjesland beland.’ Dat kan ik me echt heel goed voorstellen. De voorwaarden om de Yuen methode succesvol te kunnen toepassen zijn aan te leren, maar de ideeën – en gedachtewereld erachter staan zeer ver af van de manier waarop wij, aan onze kant van de wereld, in onze beschaving, tot nu toe gedacht hebben dat de werkelijkheid in elkaar zit. En op gevaar af dat iedereen die mij tot nu toe heeft gelezen of beluisterd afhaakt, ga ik het toch maar vertellen. Ik zou willen zeggen: loop even met me mee, hoor mij aan. Je kunt later altijd nog zeggen dat het waanzin is.

Het belangrijkste uitgangspunt in de Yuen methode is de definitie van de werkelijkheid. Wij zijn gewend de werkelijkheid als objectief te beschouwen, als iets waarvan we weliswaar deel uitmaken, maar dat zich toch grotendeels buiten ons bevindt en waarover we in elk geval geen macht hebben. De Shaolin filosofie bij monde van Dr. Kam Yuen denkt daar diametraal anders over. Daar is het standpunt: De werkelijkheid = mijn persoonlijke werkelijkheid, die zich voortdurend in mijn bewustzijn vormt door mijn eigen scheppende manier van waarnemen. Die werkelijkheid, die ik zelf schep, is van mij en staat onder mijn invloed.

Dat is nogal wat om te stellen. Wij kennen een filosofische traditie van afhankelijkheid. Hier, in deze filosofie word ik gepromoveerd van totaal afhankelijk van de omstandigheden om mij heen tot schepper van mijn eigen werkelijkheid. Dit is wel heel erg strijdig met de christelijke tradities waarbinnen onze samenleving zich in de achterliggende honderden jaren heeft ontwikkeld.                                                                                                           En toch is het niet helemaal ongerijmd. In het Bijbelboek ‘Genesis’, dat ‘ontstaan’ betekent staat een veelzeggende zin: ‘En God schiep de mens naar zijn beeld en gelijkenis’.             Daar staat dus eigenlijk: ‘God schiep de mens om te zijn zoals Hij’.                                       Als ik die zin lees denk ik: iedereen is het vast met mij eens dat God de schepper van zijn eigen werkelijkheid is. Dan ben ik dat dus ook, schepper van mijn eigen werkelijkheid!

Als dit echt tot je doordringt is het wel even schrikken, toch?                                               Een plotselinge positieverandering van afhankelijke ondergeschikte tot Koning in je eigen universum. Tja.

Mensen helpen beter te worden met de Yuen methode betekent weten dat die persoon die je behandelt voor jou die persoon in jouw bewustzijn, jouw werkelijkheid is en daarmee iemand waarmee je één bent en wiens klacht je met jouw gedachten kunt wegnemen. Daarna laat je die persoon weer buiten het centrum van je aandacht, maar zonder dat hij of zij de uiterste randen van je bewustzijn, jouw werkelijkheid verlaat.

Abracadabra?                                                                                                                         Voor ons vaak wel.                                                                                                                 Maar bedenk dan maar eens dat onze werkelijkheid een spiegel is waarin we voortdurend onszelf waarnemen en dat het onmogelijk is om uit te maken aan welke kant van de spiegel we op elk moment in ons leven zijn. Binnen, of buiten?                                               Of allebei?                                                                                                                               Of… misschien is er geen verschil en is binnen ook buiten en buiten ook binnen en zijn jij en ik echt zelf onze hele werkelijkheid. Nou, een ding staat dan wat mij betreft wel vast: Als jij deel van mijn bewustzijn, van mijn werkelijkheid bent, deel van mij dus, dan bezorg ik mezelf een boel ellende als ik jou slecht behandel.                                                          Tjee!!!!! Dat is schrikken.