Heb je die reclame voor dat nieuwe kleine Opeltje gezien. Staat die verkoper eerst te roepen wat de prijs is, tegen die twee mensen die er in de showroom in zijn gestapt. En dan roept die man die met een gretige blik in zijn ogen het stuurtje vasthoud: ‘U maakte een grapje’,  dat gaat dan natuurlijk over de prijs die de verkoper heeft genoemd en waarvan de potentiële klant zogenaamd denkt dat de genoemde prijs veel te laag is en dat het betreffende autootje daarvoor nooit te koop kan zijn. Die verkoper trekt dan ineens een heel streng gezicht en zegt: ‘Duitsers maken geen grappen.’

Goed, afgezien van het feit dat in de praktijk de zogenaamde kosten voor het rijklaar maken inderdaad de genoemde prijs als een grap moeten doen beschouwen zou het te wensen zijn dat Duitsers inderdaad geen grappen maken en daartoe ook geen pogingen zouden doen.

Ik vermoed namelijk dat de Turkse president, aan wiens naam ik tegenwoordig echt niemand hoef te herinneren, ook denkt dat Duitsers geen grappen maken en dat alles wat ze zeggen echt gemeend is.

Ja, en waar brengt ons dat vandaag?

Bij een woedende en beledigde Turkse president, die kennelijk alles serieus neemt wat een smakeloze, zichzelf geen enkele beperking opleggende Duitse poging tot grove spotternij uitbrakende zelfs niet een beetje leuke humorist op een openbaar tv-station’over hem meende te moeten debiteren, op die manier een gemakkelijk vermijdbare – maar niettemin ernstige politieke rel veroorzakend.

Blijkbaar weten de organisatoren bij de Duitse tv niet dat spotternij best mag en dat je heel duidelijk je mening op grappige wijze mag verwoorden, maar dan moet dat wat je zegt wel een komische presentatie van feiten zijn en niet het soort smakeloze vuilbekkerij dat de zich inmiddels verstoppende pseudo-leukerd de wereld in meende te moeten slingeren.

Misschien kon deze Duitse talentloze adspirant humorist inderdaad geen grappen maken. Dat was trouwens goed te merken, want het was niet leuk, wel smerig. Advies aan de man zou moeten zijn: oefenen doe je thuis. Wat denk je van een jaar of twintig.

Spotten met een president die al jaren bezig is zijn regime meer en meer totalitair te maken is natuurlijk gewenst, maar misschien niet makkelijk. Op de manier van deze Duitser werkt het echter niet.

Trouwens, als de Turkse president een beetje gevoel voor humor zou hebben zou hij de humorist een fles gier kunnen sturen met de boodschap: ‘Hier heb je een fles mondwater. Flink spoelen!