Ach ik ben nu eenmaal al veertig jaar op die krant geabonneerd. Eigenlijk sinds mijn oude muziekmakker met het raspende bronzen stemgeluid, Jan van Kleef daar chef algemene zaken was. Ja, dat waren mooie tijden, maar tegenwoordig bekijk ik alleen de taal puzzeltjes nog maar. Helaas is de krant van zogenaamd wakker Nederland goeddeels afgegleden naar het overheidsnarratief, zoals dat tegenwoordig als excuus wordt gebruikt om alle evidente waarheden te verdraaien.

Wat je zegt, ja het is treurig. Tenslotte lees je een krant om erachter te komen wat er aan nieuws is en niet om te lezen wat de rioolratten van de nieuwsgaring nu weer voor flauwe kul hebben verzonnen.

Ik verzin het niet, ik citeer: Het is vaste prik bij de mediagevoelige drama’s: amateurspeurneuzen gaan zich ongevraagd met de zaak bemoeien. Ze zijn ervan overtuigd dat ze de ware toedracht weten, vaak op basis van complottheorieën en haaks op wat justitie vindt. Tot zover dit citaat.

Hoe komt een dergelijke opening nu op mij over? Nou, om te beginnen gaan mijn haren recht overeind staan bij een dergelijke denigrerende oproep tot brave kritiekloze volgzaamheid. Ik vraag me dan werkelijk af of het de bedoeling van deze manipulerende krantenpulpschrijvers is dat we allemaal braaf geloven wat overheidsorganen ons in de huidige Nederlandse leugenstaat door de strot proberen te duwen.

Deze – ja, hoe zal ik ze noemen – nou vooruit, manipulatieve dagbladmedewerkers – zijn ingehuurd en worden betaald om door middel van het naar voren halen van enkele goedbedoelende, maar helaas misslaande burgers ons in te prenten dat we vooral gehoorzaam het officiële en naar wij zeker weten mismaakte nieuws moeten geloven.

Vanmorgen ging ik naar het toilet en merkte dat het toiletpapier bijna op was. Gelukkig ligt de Telegraaf er nog, dacht ik.